De media creëert een schijnveiligheid door hem af te schilderen als een psychopaat, als een beest dat je direct als afwijkend zult herkennen als je hem op straat passeert.
Maar in werkelijkheid kan hij in de rij voor de kassa van de supermarkt achter je staan, als de deurbel gaat kan hij het zijn, en ook al zie je hem en praat je zelfs met hem, je zult hem niet herkennen. Hij woont gewoon in een rijtjeshuis, heeft een goede baan als salesmanager bij een suikerfabriek, houdt van netheid, van films met Ingrid Bergman, en heel veel van zijn vrouw.
Maar hij is de Rutger Jaspers, seriemoordenaar.

ISBN: 9789493339095 – Uitgeverij Pluim – Aantal pagina’s: 168 – Roman

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een ijzingwekkend verhaal over een doodgewone man die een seriemoordenaar blijkt te zijn.’

Hoofdpersonages

Suikerbeest volgt het verhaal van Rutger Jaspers. Een salesmanager bij een suikerfabriek en tevens echtgenoot van Mireille. Daarnaast lees je over jeugdvriend Dennis. Ook komt broer Paul een paar keer in dit boek voor. De rol van Paul had wat mij betreft nog wel wat groter mogen zijn.
Door omstandigheden komt Rutger in het leven van verschillende vrouwen, waarbij het voor die vrouwen slecht afloopt.
— Eline

Sfeer

Suikerbeest bevat verschillende soorten passages. Sommige zijn wat trager en lijken zelfs romantisch te gaan worden, waarna ze veranderen in gruwelijke passages waarin je leest wat Rutger met zijn slachtoffers doet. Wat mij betreft waren sommige passages wat te gruwelijk. De wisseling tussen verleden tijd en heden vond ik soms wat onduidelijk. Het duurde soms enige tijd voordat ik begreep dat ik nu een passage aan het lezen was die zich in het verleden afspeelt.
— Eline

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Suikerbeest is krachtig. Het is direct to the point zonder al te veel onnodige inleidingen. Dit maakt Suikerbeest een boek dat vlot wegleest en snel uit is.
— Eline

Passage uit het boek

‘Ik leg mijn hand over haar mond, en ze bijt me verdomme. Ik kreun maar houd vast. Mijn rechterhand grijpt driftig naar het mes waarmee ze de cake voor bij de koffie heeft gesneden. Ik voel haar adem stokken en haar ogen sperren zich wijd open. Met mijn knie dwing ik haar hand op de leuning van de bank. Het is een mooi scherp mes. Het bovenste kootje van haar middelvinger laat zich in een beweging van de rest van haar lichaam scheiden.
‘Zo behandelen we vrouwen die gillen en bijten,’ zeg ik. De razernij die de telefoon in me heeft losgelaten, is veranderd in een ijzige, doelgerichte kalmte. Ik overzie de duizelingwekkende mogelijkheden die de situatie me biedt volledig. ‘Iedere keer dat je lawaai maakt, verlies je een vinger. Afgesproken?’
Ze kijkt stom naar haar verminkte hand, waaruit gestadig bloed op de bank drupt en van daaraf op de vloer.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Mikel Valverde – Een leeuw in de supermarkt

Recensie: Helen Wan – Hogerop