Welkom terug in de meest luxueuze lobby van Londen! We zijn in Londen, in het jaar 2000. Frankie heeft samen met haarvriendin Annika de leiding over het hotel en Frankie floreert in deze functie, haar halfzusje Billie speelt op de achtergrond een bescheiden rol in het hotel en focust zich op haar bloeiende acteercarrière.

Het huwelijk van Frankie loopt op de klippen. Haar leven stort in en langzaam begint ze te beseffen dat ze de wereld niet in haar eentje aankan. Als ze eindelijk heeft besloten om Billie om hulp te vragen, heeft die net de rol van haar leven in New York geaccepteerd. Maar hoe kan ze nee zeggen tegen Frankie?

ISBN: 9789401616232 – Xander Uitgevers – Aantal pagina’s: 351 – Roman

3 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Een nieuwe generatie staat aan het roer van het hotel in De toekomst van Hotel Flanagans en de auteur heeft de nodige tegenslagen voor hen in petto.’

Hoofdpersonages

In de serie Hotel Flanagans volgen we de vrouwen van verschillende generaties die sinds de jaren ’60 aan het roer staan van het luxueuze hotel in Londen. Het eerste deel draaide om Linda Lansing, het tweede deel om Elinor en Emma en in De toekomst van Hotel Flanagans staan hun dochters Frankie en Billie centraal.

Billie heeft het druk met haar acteercarrière. Na een #metoo-situatie avant la lettre in Hollywood, richt ze zich op het toneel en sleept uiteindelijk een prachtrol in de wacht. Precies op het moment dat alles dreigt in te storten.

Frankie geniet van haar werk in het hotel, maar privé gaat het haar minder voor de wind. Haar ouders zijn meer dan tien jaar geleden overleden en ze heeft de zorg voor haar broertje Nick op zich genomen. Ze is toen getrouwd met de knappe Italiaan Gino, maar haar hart ligt bij de Franse Pierre. Charles, de achterkleinzoon van een trouwe werknemer van Flanagans heeft haar hulp nodig en ze heeft even tijd nodig om te besluiten dat zijn pleegouder wordt.
— Isolde

Sfeer

De hoofdpersonen van De toekomst van Hotel Flanagans hebben de nodige tegenslagen te verwerken – overlijdens, scheidingen, problemen op school, #metoo – en dat is redelijk bepalend voor de sfeer in het boek. Toch worden de zwaarmoedige momenten nog wel afgewisseld met wat luchtiger situaties.

Daarnaast zit er nog wel wat spanning in het verhaal, bijvoorbeeld als blijkt dat Frankies broertje en Charles in september (2001) naar New York zullen gaan. We weten allemaal wat daar in september 2001 gebeurde. Maar ook als Nick op Eton, een prestigieuze jongensschool in het Verenigd Koninkrijk, heeft gevochten met twee medeleerlingen. Dit blijken verre familieleden Lansing te zijn, met wie een oude familievete heerst.
— Isolde

Schrijfstijl

De serie Hotel Flanagans leest prettig en vlot. Ik vind echter dat Hellberg niet zo goed is in het afmaken van alle verhaallijnen, dat is me in de vorige delen ook al opgevallen. De verhalen rond de hoofdpersonen zijn prima afgerond, maar bijvoorbeeld de onmin binnen de Lansingfamilie wordt alleen benoemd bij de vechtpartij en komt daarna niet meer terug. Dat voelt wat onbevredigend en je kan je dan afvragen wat dat vechten toevoegt aan het verhaal. Datzelfde geldt voor de suggestie dat er meer achter het afbranden van het huis van Frankies ouders zou hebben gezeten. Hellberg dropt dit, maar werkt het niet meer uit. Tot slot vind ik dat de auteur het einde van het boeken wat te snel laat verlopen, ook weer in De toekomst van Hotel Flanagans. Opeens is het afgelopen en mis je de kleine details die het verhaal wel compleet zouden maken.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Frankie keek de andere kant op totdat ze de deur dicht hoorde vallen. Dit was krankzinnig. Ze voelde zich zo opgejaagd dat ze moest gaan zitten toen ze Nick belde. Nadat hij had opgenomen en haar had verzekerd dat alles in orde was en dat ze op weg waren naar huis, stortte Frankie in. Pierre was weg, Annika had haar verlaten en Billie was aan de andere kant van de wereld. Frankie had zich nog nooit zo alleen gevoeld.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Lisa Gardner – Een stap te ver

Recensie: Ewa Maria Wagner – Hotel Goldberg