Amsterdam 1942. Goochelaar en illusionist Professor Ben Ali Libi (artiestennaam van Michel Velleman) woont met zijn gezin aan het Merwedeplein in Amsterdam. Op datzelfde plein woont ook Anne Frank.
Op een namiddag in juni kruisen hun wegen elkaar – zij nog jong en vol toekomstdromen, hij op zoek naar een sprankje hoop in een tijd van dreigende duisternis. In een ontroerend gesprek blikt Ben Ali Libi terug op zijn leven en deelt hij zijn gedachten over wat komen gaat. De ontmoeting roept vragen op over wie er mag zijn, wie niet, en wie dat bepaalt.
Ontgoocheld is het indringende verhaal over een fictieve ontmoeting tussen twee historische figuren; een ontmoeting die zomaar werkelijkheid had kunnen zijn.

ISBN: 9789020609394 – Uitgeverij Pepper Books – Aantal pagina’s: 144 – Roman

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een meeslepend verhaal over een donkere tijd in de geschiedenis.’

Hoofdpersonages

In Ontgoocheld volg je de verhalen van goochelaar Ben Ali Libi en Anne Frank. Ben Ali Libi is een artiestennaam, zijn echte naam is Michel Velleman. Je leest hoe het zou zijn als hun levens elkaar kuisen, geschreven vanuit het perspectief van de goochelaar.
— Eline

Sfeer

Het boek Ontgoocheld greep mij direct al aan. Ik was geïntrigeerd door het idee van Bart Römer om twee iconische figuren elkaar te laten ontmoeten. Ik moest wennen aan de sfeer van het boek. Het is voor mij soms wat wollig waardoor ik sommige stukjes meerdere keren moest lezen.
— Eline

Schrijfstijl

Ontgoocheld is geschreven vanuit het perspectief van de goochelaar, in de ik-vorm. Dit maakt dat het lijkt alsof Ben Ali Libi zijn levensverhaal speciaal aan jou, de lezer, vertelt. Ik vind het verrassend om het verhaal van Anne Frank eens van de andere kant te belichten. Wat ik minder sterk vind, is het snelle schakelen tussen de gebeurtenissen.
— Eline

Passage uit het boek

‘’Waar komt die toffee nu ineens vandaan? Dat lijkt wel tovenarij!’ Met een volgend zwierig gebaar ligt er ineens een tweede toffee in mijn hand, die ik haar galant aanbied. Lachend pakt ze de toffee van mijn hand, wikkelt het papier eraf en steekt hem gretig in haar mond.
‘Hmm, lekker,’ zegt ze met haar ogen even gesloten. ‘Ik heb al heel lang geen toffees meer gezien in de winkels. En u tovert er zomaar twee tegelijk. Als ik dat aan mijn zus vertel, gaat ze direct naar u op zoek. Ze is gek op toffees.’
‘Zo zie je maar,’ zeg ik. ‘Je denkt te weten wat je ziet, maar in werkelijkheid zie je heel iets anders en weet je niets. Ken ik jou niet? Woon jij niet hier ergens in de buurt?’
‘Mijn naam is Anne Frank,’ zegt de spicht licht smakkend.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Thomas Harding – Het huis aan de Prinsengracht

Recensie: Kimberley Klaver – Zuid-moeders hebben…