In Brighton in de jaren vijftig valt Marion voor Tom, de broer van haar vriendin. Volgens haar vriendin moet ze nergens op hopen want Tom is ‘anders’. Toch lukt het Marion niet om hem te vergeten. Op zijn beurt heeft Tom veel bewondering en affectie voor Marion. Marion wordt lerares en Tom politieman. In deze hoedanigheid leert Tom de eloquente Patrick kennen die hem een wereld van kunst en glamour laat zien. Tijdens het laten tekenen van zijn portret bij Patrick thuis blijkt dat Tom meer voelt voor Patrick dan hij ooit voor Marion zou kunnen voelen. Maar omdat hun relatie gevaarlijk is, vraagt Tom Patrick of hij hem kan delen. Het is de enige mogelijkheid. Tom trouwt met Marion, Marion is overtuigd dat haar liefde genoeg is voor hen beiden en Patrick is er altijd bij. Totdat een van hen breekt en drie levens worden vernietigd.

ISBN: 9789463811729 – Uitgeverij Podium – Aantal pagina’s: 352 – Roman, LGBTQIA+

3 van de 5 sterren – Nienke

Recensie in één zin

‘Verschrikkelijk verdrietig, oneerlijk en zo ontzettend hartverscheurend.’

Hoofdpersonages

We leren Tom kennen door de ogen van twee mensen die van hem houden, namelijk zijn vrouw Marion en zijn grote liefde Patrick. Marion en Patrick vertellen het verhaal op hun eigen manier door middel van brieven en dagboekfragmenten. Marion schrijft namelijk brieven aan Patrick en Patrick schrijft in zijn dagboek over zijn politieman, Tom. De gedachten van Tom zelf krijgen we nooit voorgeschoteld, maar toch is hij een van de hoofdpersonages van dit boek. Stiekem had ik Tom zijn gedachten heel graag gelezen.
Het verhaal laat een driehoeksverhouding zien. Tom is namelijk homoseksueel en trouwt uiteindelijk met Marion, zodat hij ‘normaal’ overkomt en niet ‘verdacht’. Ondertussen heeft hij een affaire met Patrick, zijn grote liefde. Marion komt hier later achter en heeft het hier zwaar mee.
— Nienke

Sfeer

Ik kan alleen maar zeggen dat ik dit boek met een zwaar hart las. Je weet dat homoseksueel zijn in de jaren vijftig en later not done was, maar toch hoop je zo dat het goed komt. Je weet dat het moment komt dat alles instort, maar die hoop blijft groeien. Misschien is dit een beetje naïef, maar zo heb ik dit boek wel gelezen.
De realiteit van vroeger komt hard binnen en het voelt dan ook continu beladen en zo ontzettend oneerlijk. Mensenlevens werden vroeger geruïneerd vanwege seksualiteit en dat voelt zo onrechtvaardig om te lezen. Helaas was dat de norm toen en door het te lezen ben ik zo blij dat we zo ver zijn gekomen tegenwoordig. Ik ben dan ook blij dat ik dit boek heb gelezen, omdat het binnenkomt en indrukwekkend is. Het laat zien dat liefde prachtig kan zijn, maar dat het ook alles kan ruïneren.
— Nienke 

Schrijfstijl

Ik moet eerlijk toegeven dat ik moeite had met de schrijfstijl in het begin. Het duurde denk ik dan ook wel tot halverwege het boek voordat ik er echt aan gewend was en ik me niet door het boek hoefde te worstelen. Toen pas zat ik in het verhaal. Ik heb namelijk wat moeite met boeken die geschreven zijn in dagboek- en briefvorm. Soms verspringt de tijd ineens van heden naar verleden, soms was ik eventjes de draad kwijt of voelde het wat te beschrijvend. Marion haar brieven waren wat langdradig en ik genoot dan ook meer van Patrick zijn dagboekstukjes. Zijn manier van schrijven vond ik kort, maar krachtig en zo ontzettend levendig. Hierdoor las het veel prettiger weg. Ik denk ook dat ik minder empathie kon opbrengen voor Marion dan voor Patrick, puur door hoe Marion handelde.
— Nienke

Passage uit het boek

‘Jones richtte zich tot de jury. ‘Dit dagboek bevat nog veel meer intieme details over Patrick Hazlewoods relatie met “zijn” politieman, een relatie die niet anders omschreven kan worden dan als ten diepste pervers. Ik zal het hof nadere voorbeelden van zulke verderfelijkheden besparen.’ Hij wendde zich weer naar Marion. ‘Over wie denkt u dat de beklaagde hier schrijft, mevrouw Burgess?’
‘Dat weet ik niet.’ Ze beet op haar lip. ‘Misschien is het een of andere fantasie van hem.’
‘Voor een fantasie is dit alles erg gedetailleerd.’
‘Meneer Hazlewood is een zeer verbeeldingsrijke man.’
‘Waarom, zo vraag ik me af, zou hij zich verbeelden dat zijn mannelijke minnaar verloofd is met een onderwijzeres?’
Geen reactie.
‘Mevrouw Burgess, ik wil u niet in verlegenheid brengen, maar ik moet u voorleggen dat Patrick Hazlewood een onkuise relatie had met uw echtgenoot.’
Ze sloeg haar blik neer en haar stem was nu amper hoorbaar.
‘Nee,’ zei ze.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Josephine Tey – De heksen van Milford

Recensie: Diney Costeloe – Het gestolen kind