Het Kerkhof der Vergeten Boeken is de mysterieuze plek waar het hele universum van Carlos Ruiz Zafón om draait: een bibliotheek diep onder Barcelona verborgen, waar de boeken wachten om hun ziel door te geven aan hun lezer. In de roman De schaduw van de wind uit 2001 nam Zafón ons voor het eerst mee naar dit magische labyrint. Na het vierluik Het Kerkhof der Vergeten Boeken voltooid te hebben met Het labyrint der geesten, wilde hij de wereld uitbreiden met een verhalenbundel. In Stad der nevelen worden de personages, de geschiedenis van de mythische bibliotheek en de sfeer verder uitgediept. Vervloekte schrijvers, visionaire architecten, verborgen identiteiten en spookachtige gebouwen zullen ons opnieuw en voor het laatst naar het zafóniaans universum meevoeren: een fascinerende plek, gehuld in duisternis en nevel.

Voor Zafón waren deze verhalen zijn blijk van waardering voor de lezers. Nu wordt het vanwege het postume karakter ervan ook een eerbetoon aan de auteur zelf.

ISBN: 9789056726898 – Uitgeverij Signatuur – Aantal pagina’s: 256 – Historische Fictie

5 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Stad der nevelen is wederom een zafóniaans meesterwerk dat de lezer weet te beroeren.’

Hoofdpersonages

Stad der nevelen heeft een breed scala aan hoofdpersonages die per verhaal verschillen. In de verhalen, die zich door de eeuwen heen in Barcelona afspelen, komen onder andere winkelbediendes, huurmoordenaars, schrijvers in de dop en ex-gevangenen aan het woord. Zelfs Gaudí en Cervantes komen voorbij, en uiteraard ontbreken ook geheimzinnige, onbereikbare, jonge vrouwen niet.
— Frederique

Sfeer

Deze collectie van korte verhalen hebben ieder die eigenzinnige, en eigenlijk ook onbeschrijflijk, zafóniaanse sfeer. De verhalen zijn gehuld in mysterie en geheimen, wat constant vragen oproept als je ze leest. Zafón weet je aandacht vast te houden en je vliegt dan ook door Stad der nevelen heen.
— Frederique

Schrijfstijl

Zafón schrijft luchtig en meeslepend. Vanaf de eerste regel hang je aan zijn lippen en smeek je of je de volgende zin ook mag horen. De verhalen zijn ieder op zich absolute doorlezers. Sommige verhalen verwijzen naar het eerder verschenen vierluik over Het Kerkhof der Vergeten Boeken, maar voorkennis om deze verhalenbundel te lezen is niet nodig.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Het was dankzij zijn reputatie als portretfotograaf van de duisternis dat hij een opdracht verwierf die aanvankelijk amper complicaties met zich mee leek te brengen. Margarita Pons, de vijfjarige dochter van een gefortuneerd echtpaar met een stadspaleis aan de Avenida del Tibidabo en een textielfabriek aan de oever van de Ter, was op nieuwjaarsdag 1901 bezweken aan een mysterieuze koorts. Haar moeder, doña Eulalia, had een zenuwinzinking gehad die de artsen van de familie haastig hadden verzacht met genereuze doses laudanum. Don Federico Pons, de pater familias en een man zonder zin in en tijd voor sentimentaliteiten, had meer dan één kind zien sterven en plengde niet één traan. Hij had al een gezonde, opgewekte eerstgeboren zoon en erfgenaam. Het verlies van een dochter, hoe treurig dat ook was, leverde op middellange en lange termijn een besparing van het familievermogen op.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

De 2021 Wrap Up van Frederique

Blog: Helden in games en in een magische bibliotheek