Op haar zesentwintigste neemt Cheryl Strayed haar meest impulsieve beslissing ooit: ze begint aan een voettocht van 1700 kilometer langs de Pacific Crest Trail in het westen van Amerika. Helemaal alleen, zonder ervaring en met een veel te zware rugzak. Drie maanden lang doorstaat ze intense hitte en meters sneeuw, wordt ze geconfronteerd met beren en ratelslangen, en ervaart ze de schoonheid, maar ook de verschrikkelijke eenzaamheid van de tocht die haar leven voorgoed zou veranderen.

ISBN: 9789021803548 – Luitingh-Sijthoff B.V. – Aantal pagina’s: 381 – Biografie

5 van de 5 sterren – Nastassia

Recensie in één zin

‘Een prachtig, indrukwekkend verhaal over een moedige vrouw die zichzelf terugvindt.’

Hoofdpersonages

Cheryl Strayed is een jonge vrouw die zich op het dieptepunt van haar leven bevindt. Het overlijden van haar moeder, het stranden van haar huwelijk en misbruik van verdovende middelen zijn de hoofdredenen waarom ze beslist om een trektocht langs de Amerikaanse westkust te ondernemen. Haar moeder, Bobbi, leren we gaandeweg kennen door emotionele flashbacks als een liefdevolle moeder met een positieve ingesteldheid. Daarnaast speelt Paul, haar ex-man, nog een grote rol in haar leven en houden ze nog contact met elkaar tijdens haar reis.
— Nastassia

Sfeer

Vanaf de eerste pagina wordt je meegezogen in haar verhaal. Door de gedetailleerde beschrijving van haar omgeving en belevenissen krijg je het gevoel alsof je elke stap samen met haar zet. De luchtige sfeer doorheen dit boek wordt mooi aangevuld met spannende momenten en emotionele flashbacks. Het is moeilijk om afscheid te nemen van dit boek.
— Nastassia

Schrijfstijl

Cheryl Strayed heeft een heel vlotte schrijfstijl. Eens je aan dit boek begint, wil je ook niet meer stoppen. Het is een rauw, meeslepend verhaal waarin de nodige humor is in verwerkt.
— Nastassia

Passage uit het boek

Ik hurkte, pakte het frame deze keer steviger vast en probeerde het nog eens. Weer gaf de rugzak niet mee. Geen millimeter. Goed dan, ik zou hem wel met twee armen optillen. Ik omarmde de rugzak alsof ik hem wilde knuffelen, zette me schrap, ademde diep in en probeerde hem uit alle macht en met al mijn wilskracht van de grond te krijgen. Alsof je een Volkswagen Kever probeerde op te tillen: het ding zag er zo schattig, zo optilbaar uit en toch was het onmogelijk.

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Dorthe Nors – Langs de kustlijn

Recensie: Wajih Rayyan – Kind van Aleppo