Los Angeles. De doodzieke gewezen openbaar aanklager Derek Nicholson wordt op zijn sterfbed op gruwelijke wijze vermoord. Niemand kan begrijpen waarom iemand een man zou vermoorden die nog hooguit enkele weken te leven heeft. De moordenaar laat een heel lugubere aanwijzing achter. Een tijdje later wordt een politieman op een even gruwelijke wijze om het leven gebracht en laat de dader een soortgelijke aanwijzing achter.
Het team van Robert Hunter wordt op deze zaak gezet. Kunnen zij de aanwijzingen tijdig ontcijferen en zo beletten dat deze seriemoordenaar nog meerdere slachtoffers maakt?

ISBN: 9789402712070 – Uitgeverij HarperCollins – Aantal pagina’s: 380 – Thriller

5 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘De beeldhouwer is een briljante thriller die boeit tot en met de laatste bladzijde.’

Hoofdpersonages

Net zoals in de vorige boeken uit de serie rond Robert Hunter zijn Robert Hunter en Carlos Garcia de hoofdpersonages. Zij maken deel uit van een kleine, gespecialiseerde eenheid binnen de divisie Roofovervallen en moord: de afdeling Bijzondere Moordzaken. Hunter en Garcia vormen het hart van deze eenheid.
Hunter is een briljante man. Hij woont alleen, hij heeft geen vrouw of vriendin. Hij groeide op als enig kind in een arm arbeidersgezin. Sedert hij op zevenjarige leeftijd zijn moeder verloor aan kanker lijdt hij aan slapeloosheid. Wakker blijven is het antwoord van zijn lichaam op de angst en de nachtmerries die hem ’s nachts bestoken.
Garcia is getrouwd met zijn jeugdvriendin Anna. Zij vormen een goed koppel. Hij praat met haar nooit over zijn werk om haar er niet mee te belasten, maar zij voelt aan wanneer hij haar steun nodig heeft.
— Marita

Sfeer

Net zoals bij de vorige boeken uit de Robert Hunter-serie word je ook in De beeldhouwer vanaf bladzijde één tot en met de allerlaatste bladzijde opgeslokt door het verhaal. Chris Carter slaagt erin om je ertoe aan te zetten toch maar proberen te gokken wie de dader is om je op het einde toch compleet te verrassen. De motieven van de daders zijn in elk van zijn boeken heel origineel. In die mate dat je de haat- en wraakgevoelens van de moordenaar begrijpt.
— Marita

Schrijfstijl

Chris Carter bouwt De beeldhouwer op in zijn eigen typische stijl, met heel korte hoofdstukken. Hij laat de hoofdstukken dikwijls eindigen met een vraagteken naar het vervolg, wat je aanzet om steeds maar verder te lezen.
De schrijfstijl van Chris Carter kan bijna als filmisch omschreven worden. Je kan je zo de personages en de omgeving waarin alles zich afspeelt voor de geest halen.
Alhoewel De beeldhouwer het vierde deel is uit de Robert Hunter-serie kan je dit boek heel gemakkelijk als standalone lezen. De schrijver bouwt voldoende herhaling en duiding in om het verhaal vlot te kunnen begrijpen.
— Marita

Passage uit het boek

‘Beide rechercheurs kwamen onmiddellijk synchroon in actie. Hunter bewoog naar links en Garcia naar rechts, de afstand tussen hen tweeën vergrotend, en ze trokken tegelijkertijd hun wapen. De lopen van hun pistolen mikten op Tito’s borstkas. Het ging zo snel dat Tito verstijfde.
‘Rustig aan, slipjesman,’ riep Garcia. ‘Steek je handen in de lucht, en kalm een beetje.’
‘Hé.’ Tito sprong achteruit en stak zijn handen hoog in de lucht. In zijn hand had hij de afstandsbediening van de stereo. ‘Holy shit, gast. Wat is er mis met jullie? Ik wilde alleen de muziek zachter zetten.’ Bijna onmiddellijk ging zijn kin met een rukje naar zijn linkerschouder. Het was dezelfde zenuwtrek die hem zeven jaar geleden had verraden op de camerabeelden van zijn gewapende overval.
Hunter en Garcia drukten hun veiligheidspallen weer vast en staken hun wapens weg.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Chris Carter – Gezicht van het kwaad

Recensie: Chris Carter – Handtekening van het kwaad