Recensie: Claudia de Breij – Amalia
Met Amalia zet Claudia de Breij de traditie voort die begon met Hella Haasse die een portret van Beatrix schreef (1955) en Renate Rubinstein die Willem-Alexander portretteerde in 1985 ter gelegenheid van hun achttiende verjaardag. De prinses heeft Claudia de Breij meegenomen naar plekken die voor haar belangrijk zijn, waaronder de Koninklijke Stallen, het strand en haar school. Ze hebben gesprekken gevoerd over haar motivatie om af te zien van haar toelage, over zingen voor jezelf, cocktails maken, over hoe paardrijden helpt je hoofd leeg te maken en over de voor- en nadelen van sociale media. Ook kwam aan de orde wat het koningschap en haar toekomstige rol momenteel voor haar betekenen. Het boek laat zien wie Amalia nu is door de ogen van Claudia de Breij. Het boek bevat foto’s uit het privéarchief van de prinses.
ISBN: 9789493256637 – Uitgeverij Pluim – Aantal pagina’s: 110 – Non-fictie
5 van de 5 sterren – Ies
Recensie in één zin
‘Een mooi en puur portret over een jonge vrouw met een bijzondere toekomst in het verschiet.’
Hoofdpersonages
Prinses Amalia neemt Claudia de Breij mee in haar leven. Ze praten over haar familie, haar vriendinnen, de plekken die belangrijk voor haar zijn. Zo krijg je als lezer een inkijkje in het – toch wel bijzondere – leven van de prinses. Al zijn er heel veel dingen bijzonder, ze is ook gewoon een meisje van bijna achttien die de wereld en haar eigen plek daarin wil ontdekken. Amalia komt over als een intelligente meid, die weet waarover ze spreekt en wat er van haar verwacht wordt, diep over dingen nadenkt en een flinke dosis humor heeft.
— Ies
Sfeer
De toekomst van prinses Amalia ligt al vast sinds ze werd geboren. Dit kan best een zware last zijn om te dragen voor een meisje van nog geen achttien. Dit beaamt Amalia ook, maar ze heeft zich verzoend met haar lot. Of zoals ze zelf zegt: ‘in plaats van een last, begon ik het ook te zien als een eer.’ Dit maakt dat het boek geen moment zwaar aanvoelt. Haar toekomst is misschien zwaar, op dit moment geniet Amalia van de vrijheid die ze van haar ouders krijgt om zichzelf te ontdekken.
— Ies
Schrijfstijl
De Breij schrijft vlot en prettig. Het boek is makkelijk in een paar uurtjes uit te lezen. Ze beschrijft Amalia op een respectvolle en realistische manier. Het is leuk om af en toe Claudia’s eigen gedachtes erbij te lezen. Dat het toch wel heel bijzonder en tegelijkertijd bizar is om een rondleiding te krijgen door Paleis Huis ten Bosch en samen met prinses Amalia piano te spelen. De foto’s uit het privéarchief van de prinses zijn een leuke toevoeging aan het boek, het geeft net dat extra inkijkje in het leven van de prinses en haar familie.
— Ies
Passage uit het boek
‘We eten onze salade, zij heel langzaam, ‘want dat is heel belangrijk’, en vertrekken naar de andere strandtent. Eerst nog even betalen. ‘Ik heb veel te veel cash in huis op het moment,’ zegt ze. Totaal niet bedacht op haar vermogen je soms volledig op het verkeerde been te zetten, stik ik bijna in mijn laatste slok koffie van het lachen, als ze met neutrale blik vervolgt: ‘Ik ben namelijk ’s nachts een stripper.”
Leesvoorschrift
Als je een uurtje tijd hebt, bijvoorbeeld in de trein of bus, kun je dit boek lezen. Het is geen al te dik boek en het leest vlot weg, waardoor je het uit hebt voor je op de plek van bestemming aankomt.
Voor vrouwen of mannen?
50%
50%
Hoe dik is de pil?
Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen