Het meisje had natuurlijk altijd al geweten dat er iets mis was met haar. Ze was niet zoals anderen. Er was een geheim aan haar verbonden, een zondig, schandelijk, duister geheim. Het meisje, Cordelia, groeit op in Berlijn in het besef anders te zijn dan andere kinderen. Is ze een uitgestotene of een uitverkorene, of allebei tegelijk? Ze is de buitenechtelijke dochter van een beroemde schrijfster, en wordt gezien als ‘driekwartjood’. De schrijfster is getrouwd met een ‘arische Duitser’ en is vurig katholiek. Wanneer de netten zich om Cordelia sluiten – ze moet al tijden een Jodenster dragen – nemen uitsluiting en bedreigingen toe. Wie wil, wie kan het meisje beschermen? Niet de school, niet de katholieke kerk, en zelfs niet haar eigen moeder die haar op een cruciaal moment in de steek laat. Op veertienjarige leeftijd wordt het meisje via Theresienstadt naar Auschwitz gedeporteerd. Overweldigend helder en krachtig vertelt Edvardson over haar jeugd in Berlijn in de jaren dertig, over de brute uitsluiting, de schaamte en het wanhopige verlangen om ergens bij te horen, en uiteindelijk: over overleven als jonge vrouw in het kamp en daarna.

ISBN: 9789464521528 – Uitgeverij Cossee – Aantal pagina’s: 192 – Roman

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een indringend verhaal over een jonge vrouw voor, tijdens en na Auschwitz.’

Hoofdpersonages

Gebrand kind zoekt het vuur is het indringende verhaal van Cordelia. Zij beschrijft hoe haar jeugd zich heeft gevormd door de mensen om haar heen. Je leest over haar ervaringen voor, tijdens en na Auschwitz. In dit verhaal heeft haar moeder een grote rol.
Bepaalde contacten die Cordelia in haar leven heeft, worden uitgebreid beschreven. Waaronder enkele vriendschappen in Auschwitz.
— Eline

Sfeer

Gebrand kind zoekt het vuur is een verhaal dat onder je huid gaat zitten. Wanneer je dit boek aan het lezen bent, sta je ermee op en ga je ermee naar bed. Tijdens het lezen van dit boek voelde ik de spanning door de woorden heen.
— Eline

Schrijfstijl

Gebrand kind zoekt het vuur is heel poëtisch geschreven. Er staan veel ‘ouderwetse’ woorden in die ik eerst moest opzoeken. Dit vond ik wat afleiden van de kern en de boodschap van dit boek.
Het nawoord dat in dit boek is opgenomen, verduidelijkt veel. Waar je als lezer over sommige dingen heen leest, worden die in het nawoord nogmaals aangehaald en verduidelijkt.
Er staan regelmatig Duitstalige passages of zinnen in dit boek. Sommige hiervan hebben een vertaling die je achter in dit boek kunt opzoeken, maar niet allemaal. Hierdoor moest ik sommige woorden en zinnen eerst opzoeken voordat ik verder kon lezen.
— Eline

Passage uit het boek

‘O Ilse! De gedachte aan de stervende Ilse vervulde het meisje met een smartelijk verlangen. Van de vrouwen die in mei 1945 uit de kampen gehaald waren, was Ilse de enige die over een eigen kamer beschikte, in het hoofdgebouw van het hospitaal. Ze lag op de afdeling die vol ontzag en afgunst als ‘de privé’ werd aangeduid. De overigen waren ondergebracht in de afgekeurde personeelswoningen van het ziekenhuis, die nu ‘de vluchtelingenbarak’ werden genoemd. Maar als ze op tijd vluchtelingen hadden kunnen worden, dacht het meisje, dan hadden ze geen overlevenden hoeven zijn. Vluchten, dat was iets actiefs, dat was tegenstand bieden en ontkomen. De vrouwen hier waren weliswaar van barak veranderd, maar ze waren geen ‘vluchtelingen’, ze waren overlevenden. Ze waren overgebleven. Bij toeval. Ze waren bijeengeraapt en meegenomen als kapotgeslagen en waardeloos wrakhout na een schipbreuk. Misschien dat er iets bij zat dat nog te repareren was, dat nog ergens voor deugde en van pas kon komen. Maar wat haarzelf betrof koesterde het meisje weinig hoop.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Kirsty Ferry – Het duistere geheim van Lily

Recensie: Rebecca West – De familie Aubrey