Astrid heeft niet veel nodig om gelukkig te zijn. Een opgeruimd huis, haar kat Milka op schoot en een lekkere geurkaars op tafel, dat is al genoeg. Alleen rond de feestdagen, als overal plaatjes van perfecte gezinnen en nieuwe geliefden voorbijkomen, twijfelt ze daaraan. Ze troost zich met de gedachte dat ze helemaal geen tijd heeft voor de liefde, ze heeft een drukke baan en is bovendien uit op promotie. En gelukkig kan Astrid altijd terecht bij haar liefhebbende familie. Als haar ouders hun traditionele kerstdiner niet kunnen organiseren vanwege een verbouwing, nodigt Astrid iedereen in haar appartement uit. Ze bereidt de avond tot in de puntjes voor, maar als er cruciale ingrediënten blijken te ontbreken, er een ongenode gast op de stoep staat en haar nieuwe buurman, ‘de kattenhater’, opeens aanklopt, is het maar de vraag of Astrid alle (kerst)ballen in de lucht kan houden. Houdt ze haar hoofd koel? En leert ze dit jaar waar kerst echt om draait?

ISBN: 9789047208037 – Ambo Anthos – Aantal pagina’s: 122 – Chicklit

3 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Een luchtig kerstverhaal waardoor je zin krijgt in de feestdagen.’

Hoofdpersonages

Astrid is een herkenbaar personage voor mij, want ze wordt gelukkig van een lekkere geurkaars, haar spinnende kat op schoot en een opgeruimd huis. Het is alsof ik in een spiegel kijk. Haar zus Josefien en broer Gerben zijn heel anders, maar toch kunnen ze het goed met elkaar vinden. Als Astrid het organiseren van het kerstdiner op zich neemt, lijkt alles in eerste instantie perfect te verlopen. De voorbereiding van de verschillende gangen van het diner wordt verdeeld, Astrid heeft een duidelijke planning voor zichzelf. Maar zoals het een goed kerstboek betaamt, lijkt alles op kerstdag in het honderd te lopen.
— Ies

Sfeer

Je krijgt bij het lezen direct zin in kerst. De hele familie draagt lelijke kersttruien, er wordt kalkoen gemaakt als hoofdgerecht, op 24 december is het chaos in de supermarkt en op kerstdag begint het ook nog te sneeuwen. Je gaat vanzelf verlangen naar een witte kerst.
— Ies

Schrijfstijl

Om heel eerlijk te zijn, was ik niet echt onder de indruk van de schrijfstijl van Meijer. Het is een boek dat lekker wegleest, maar het voelde voor mij alsof ik een Wattpad-boek was aan het lezen. Dat zijn vaak leuke, luchtige verhalen, die prima geschreven zijn, maar die niet het niveau halen van een professioneel boek van een uitgeverij. De lengte van het verhaal hielp hierin ook niet mee, want het verhaal wordt keurig binnen 16 hoofdstukken afgerond.
— Ies

Passage uit het boek

‘Ik herpak me en speur de andere prijskaartjes af: granaatappelpitjes, ananas… Shit. Verse cranberry’s. Hier hadden ze dus moeten liggen. Ik kijk wanhopig rond of er niet toevallig een vakkenvuller met een volle kar komt aanzetten, maar helaas. Dan valt mijn oog op de losse koeling een paar meter verderop. De aanbiedingen. Het is alsof er engelen beginnen te zingen en de lampen in de supermarkt dimmen terwijl dit schap verlicht wordt door een felle spot. Daar staat nog één doosje.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Astrid Holleeder – Wie praat, die gaat

Recensie: Lars Mytting – De zusterklokken