Noorwegen, 1880. Astrid Hekne is anders dan de andere jonge vrouwen in het dorp Butangen en droomt van een leven dat uit meer bestaat dan alleen trouwen, kinderen krijgen en het land bewerken. In datzelfde jaar komt een jonge dominee naar Butangen. Voor Astrid, die in de pastorie als dienstmeisje werkt, vertegenwoordigt hij de lonkende wijde wereld. Algauw wordt haar echter duidelijk dat zijn grootse plannen ook de sloop van de eeuwenoude staafkerk van Butangen behelzen. Daarmee zouden de legendarische ‘Zusterklokken’ verloren gaan. Deze klokken werden ooit geschonken door een rouwende voorvader van Astrid, ter nagedachtenis aan zijn overleden Siamese tweeling en bezitten volgens de overlevering bovennatuurlijke krachten. Astrid komt in opstand tegen de afbraak van de kerk, maar haar vastberadenheid om de klokken te redden, wankelt als er liefde in het spel is.

ISBN: 9789025453954 – Uitgeverij Atlas Contact – Aantal pagina’s: 416 – Historische roman

3 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘De zusterklokken is het ietwat wankele begin van wat een bijzondere trilogie kan worden.’

Hoofdpersonages

Astrid Henke woont in een klein Noors dorpje waar haar hele verdere leven al vastligt. Ze zal trouwen met een boer, kinderen krijgen en zich doodwerken op de boerderij. Maar Astrid wil meer, ze wil de wereld verkennen. Met de komst van dominee Kai Schweigaard wordt naast deze ambitie, ook een verliefdheid in Astrid aangewakkerd. Nadat een oude vrouw is doodgevroren in de oude kerk van Butangen, besluit de dominee dat er een nieuwe, modernere kerk moet komen. Om dit te verwezenlijken komt de Duitse architect Gerhard Schönauder naar het dorpje toe. Zijn afkomst, uit het grote Dresden, en wereldbeeld zorgen ervoor dat Astrids verlangen naar de wijde wereld alleen maar groter wordt.
— Ies

Sfeer

De zusterklokken is een verhaal dat een laag tempo heeft, er gebeuren weinig echt spannende dingen. Als je hiervan houdt, is dat geen enkel probleem, maar als iemand die graag thrillers leest, voelde dit boek voor mij wat langdradig en traag aan. Hierdoor ben je snel geneigd om stukken over te slaan of scannend te lezen omdat het te lang duurt voor er weer iets gebeurt dat de verhaallijn verder helpt.
— Ies

Schrijfstijl

Mytting heeft een zeer beschrijvende schrijfstijl. Hierdoor voelt het alsof je zelf in Butangen naast de kerk staat. Je kunt de houtgesneden ornamenten zien en de geur van dennenhout bijna ruiken. Deze schrijfstijl zorgt er wel voor dat de vaart een beetje uit het verhaal wordt gehaald. Het boek had makkelijk honderd bladzijdes minder kunnen hebben en alsnog het hele verhaal uitgebreid kunnen vertellen.
— Ies

Passage uit het boek

‘Zijn pijp ging blijkbaar uit, hij stak hem opnieuw aan en gooide de lucifer weg. Dat herhaalde zich een paar keer en zij vond dat een vreselijke spilzucht, want thuis was het ondenkbaar om meer dan één lucifer per dag te gebruiken, ze maakten de kachel ’s ochtends aan en staken daar de rest van de dag een stokje in als ze vuur nodig hadden. De wind blies de geuren haar kant op en ze begon onwillekeurig te genieten van de aroma’s die een omweg hadden gemaakt via de ademhaling van de vreemde. Hij pakte een langwerpig schrift en een potlood, en zij werd rusteloos, want ze had immers gezien hoe hij urenlang bij de kerk kon staan tekenen, maar toen was het alsof de wind draaide en haar ongeduld naar hem toe blies, want hij klapte het schrift dicht, maakte de met leer beklede koker open en haalde er een donkergroen foedraal uit.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Lars Mytting – Het zustertapijt

Recensie: Denise Meijer – Een kalkoen, een kat en…