Het is tweeëntwintig jaar nadat dominee Schweigaard terugkeerde naar Butangen met de pasgeboren zoon van Astrid Hekne. Jehans Hekne is volwassen, verstoten door zijn familie, maar vastberaden iets van zijn leven te maken. Hij trekt graag de bergen in, de enige plek waar hij zich vrij voelt. Op een ochtend schiet Jehans een immense rendierstier en ontmoet hij een Engelse jager met wie hij een sterke verbondenheid voelt. De ontmoeting zal het leven van beiden ingrijpend veranderen en geeft Jehans de kracht om zijn lot in eigen hand te nemen.

ISBN: 9789025471026 – Uitgeverij Atlas Contact – Aantal pagina’s: 432 – Historische roman

3 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Met Het zustertapijt levert Mytting een intrigerend nieuw deel van zijn trilogie af.’

Hoofdpersonages

Jehans Henke is de zoon van Astrid Henke. Hij heeft de vastberadenheid en zelfstandigheid van zijn moeder geërfd en is vastbesloten iets van zijn leven te maken. Als hij de Engelse jager Victor Harrison leert kennen, voelen de twee jongemannen direct een sterke verbondenheid met elkaar. Waar je in het begin van het boek vooral het leven van Jehans en dominee Schweigaard volgt, krijg je naarmate het boek vordert ook steeds meer inzicht in het leven van Victor.
— Ies

Sfeer

Waar De zusterklokken echt een laag tempo had met weinig spannende verhaallijnen, heeft dit vervolg een stuk meer spanning. Als lezer weet je meer dan de personages en dat zorgt ervoor dat je steeds de drang voelt om door te lezen, omdat je wil weten wanneer de personages erachter komen wat jij allang weet.
— Ies

Schrijfstijl

Net als in de De zusterklokken weet Mytting de sfeer van de Noorse woestenij perfect te vangen in zijn schrijfstijl. Hij gebruikt niet alleen uitgebreide beschrijvingen van het landschap om de sfeer te vangen, maar ook het effect dat de weersomstandigheden en het landschap op de verschillende personages hebben. Hierdoor gaat het geheel meer leven en kun je je als lezer helemaal voorstellen hoe de kille, eindeloze winters in Butangen voelen.
— Ies

Passage uit het boek

‘Hij snoof de geur op. De rook bevatte een vleugje pek en kwam dus uit een schoorsteen, niet van een open vuur. Het was berkenhout en dat was droog, want het rook zoet en kruidig, niet zuur en vettig, en dat vertelde hem dat er een seter in de buurt was, en een kachel, en meer had hij niet nodig om te overleven. Jehans baande zich een weg door het natte berkenkreupelhout terwijl de rooklucht in vlagen op hem afkwam, hij haastte zich omdat degene die in de buurt was de kachel net moest hebben aangemaakt, en zodra de kachel warm was zou je de rook niet meer ruiken en zou hij kunnen verdwalen, en toen was hij er, een kletsnatte weide voor een lage blokhut en een langgerekte stal. Hij rukte zonder te kloppen de deur open. Er was niemand in het hutje, en hij wankelde naar de snorrende kachel.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Lars Mytting – De zusterklokken

De 2021 Wrap Up van Joke