Cyriel Van Daele is een tweeënnegentigjarige man die, omwille van omstandigheden, besluit om naar het zorgcentrum ‘Fortuna’ te gaan. Hij verwachtte in de hemel aan te komen, maar kwam in de hel terecht. Hij merkt hoe de bejaarden rondom hem tot ‘dingen’ verworden, hoe ze hun eigen ‘zijn’ verliezen. Ook van zichzelf merkt hij dat het hem alsmaar meer moeite kost om te blijven wie hij is. In een poging om zijn waardigheid te behouden schrijft hij een boek over het leven in het zorgcentrum en over zijn eigen verleden.

ISBN: 9789022337691 – Uitgeverij Manteau – Aantal pagina’s: 362 – Roman

5 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘Cyriel is een schitterend boek dat iedereen zou moeten lezen om meer maatschappelijk bewustzijn rond ouderenzorg te verkrijgen.’

Hoofdpersonages

Het hoofdpersonage in het boek is Cyriel. Hij is altijd een zeer intelligent man geweest. Door omstandigheden verhuist hij naar een zorginstelling. Hij kijkt daar met een kritische blik rondom hem, ervaart daar hoe het is om hulp nodig te hebben en wat dat doet met mensen. Hij voelt dat hij moet vechten om zijn eigen persoonlijkheid te behouden en doet dat onder andere door een boek te schrijven.
De andere hoofdpersonages zijn het zorgpersoneel. Zij zijn veelal gedemotiveerd door hun onmacht omdat ze hun illusie over het kunnen toedienen van goede zorg en het geven van positieve aandacht aan de zorgbehoevenden hebben moeten laten varen.
— Marita

Sfeer

De sfeer in Cyriel is rauw, realistisch en kritisch. Tegelijkertijd komt ook naar voren hoe belangrijk het is om lief te hebben en jezelf geliefd te weten. Hoe belangrijk het ook is om je eigen ‘zijn’ te kunnen behouden, om gerespecteerd te worden voor wie je altijd was. Om niet bekeken te worden als een ‘object’ en een ‘last’.
Hoewel Eline Trenson soms hard is voor het personeel van de zorginstelling, komt ook de onmacht van het zorgpersoneel duidelijk aan bod. Het tekort aan personeel en financiële middelen heeft als gevolg dat er een gebrek aan tijd en middelen is om de bejaarden meer als mensen te kunnen behandelen en hen die aandacht te geven die ze verdienen.
— Marita

Schrijfstijl

Eline Trenson heeft in Cyriel op een harde, confronterende en tegelijkertijd aangrijpende wijze geschreven hoe Cyriel het leven in een zorgcentrum ervaart. Hoewel het verhaal zich zowel in het heden als in het verleden afspeelt en er bovendien vrij veel personages in voor komen, is het boek heel vlot leesbaar.
— Marita

Passage uit het boek

‘In de ontmoetingsruimte verberg ik me strategisch achter de pilaar. In de verpleegsterpost is Mark druk bezig. De jonge stagiair die hier een jaar geleden begon, is alleen nog te herkennen aan zijn immer geduldige omgang met de bewoners. Zijn speelse oogopslag heeft hij ingeruild voor een spiedende arendsblik. Zijn jeugdige naïviteit heeft plaatsgemaakt voor professionele ernst. Alleen spijtig van de donkere wallen die onder zijn ogen hangen. In zekere zin ben ik trots op hem. Ik was ervan overtuigd dat hij het hier nooit zou volhouden – tot zover mijn mensenkennis.
De wijzers van de klok staan bijna op halfzeven. Nog tijd genoeg. Ik breng mezelf weer in beweging.

Mark is een knappe man. Hij heeft donker haar dat in ondeugende krullen alle kanten op wipt. Hij heeft groenbruine ogen, volle lippen, een rechte neus en hoge jukbeenderen die zijn gezicht mooi aflijnen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Christian De Coninck – Dodenspel

Recensie: Sosuke Natsukawa – De kat die een…