Brussel, 1922. In het centrum van Brussel wordt een juwelier doodgeschoten tijdens een overval. Het onderzoek naar de dader wordt uitgevoerd door de politie van het parket onder leiding van hoofdinspecteur Cyriel De Cruyenaere. De politie vindt geen enkel spoor van de dader. De zaak lijkt zichzelf op te lossen als er een bekentenis gevonden wordt in verband met de overval van een man die vermoedelijk zelfmoord pleegde. Het eigenaardige is dat een pink van de man afgesneden werd. Als er daarna nog een lijk terug gevonden wordt waarvan de pink ontbreekt, sluit de politie de hypothese van zelfmoord uit en gaan ze op zoek naar de dader.

ISBN: 9789052401317 – Uitgeverij Houtekiet – Aantal pagina’s: 403 – Misdaadroman

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘Dodenspel is een spannende misdaadroman met een leuk plot en een ietwat humoristische inslag.’

Hoofdpersonages

Het hoofdpersonage in Dodenspel is de jonge hoofdinspecteur Cyriel De Cruyenaere. Hij werkt bij de politie van het parket in Brussel. De Cruyenaere is sedert kort hoofdinspecteur en alhoewel hij wat onzeker en naïef is, laat hij zich niet snel van de wijs brengen en is hij een doorzetter. Zijn overste en toekomstige schoonvader is Lode Pynaert. Ze vormen een goed team, maar jagen mekaar af en toe graag op de kast.
Pynaert is op zijn manier een vooruitstrevend man voor die tijd, de jaren twintig van de vorige eeuw. Zo laat hij Cyriel onder zijn dak wonen, samen met zijn verloofde Antoinette. Dit was in die tijd zeker niet vanzelfsprekend.
— Marita

Sfeer

Ik had even tijd nodig om te wennen aan de sfeer in Dodenspel. Om in het verhaal mee te zijn moet je je niet vooral kunnen verplaatsen in geschiedkundige feiten. Het gaat er eerder om dat je je kan inleven in de mentaliteit van toen en in de manier waarop mensen met mekaar omgingen. Eens je daarin slaagt is het boek echt leuk en verfrissend om te lezen. Verfrissend omdat we teruggaan naar een tijd waarin technologie nog geen hoogtij vierde en onderzoek nog moest gebeuren zonder alle hulpmiddelen die er nu zijn.
— Marita

Schrijfstijl

Christian De Coninck heeft een heel eigen en directe schrijfstijl. Het verhaal in Dodenspel is chronologisch en duidelijk opgebouwd waardoor het zich heel vlot laat lezen. De Coninck slaagt er heel goed in om de sfeer van Brussel van vroeger te omschrijven.
Wat mij wel tegenviel in het boek zijn de passages in het Brusselse dialect. Voor mij als Vlaming zijn die niet te begrijpen en geven ze geen meerwaarde aan het verhaal.
— Marita

Passage uit het boek

‘’Ik heb u genoeg gezien. U kan thuisblijven en ik zal u later oproepen om verhoord te worden. Het gevonden geld en het schrift worden in beslag genomen.’
Du Boye d’Auclin liet zijn woorden bezinken en keek toen Pynaert aan.
‘We gaan terug naar het Justitiepaleis.’
Pynaert, De Cruyenaere en de raadsheer verlieten de woning en vertrokken naar het Justitiepaleis.
‘Mijnheer de hoofdcommissaris, u maakt het proces-verbaal van de huiszoeking op, met de inbeslagname van het geld en het schrift. Die twee legt u neer ter griffie.’
‘Tot uw orders, mijnheer,’ antwoordde Pynaert.
Aangekomen aan het Justitiepaleis, gingen de drie mannen naar binnen. Pynaert belastte De Cruyenaere met de opdracht van de raadsheer en ging zelf langs bij Lavergnies.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Peter J.L.M. Bernink – Onder schuilnaam

Recensie: Dieter Rogiers – Bot mes