Achter de gracht is de coming-of-ageroman over de onzekere ik-figuur Stefan, zijn bazige broer Guido en Eric, de losgeslagen puber uit de buurt. De drie jongens blowen, zuipen en lijken alles te doen wat God verboden heeft. Toch is Stefan misdienaar en blijft hij op zijn eigen wijze trouw aan zijn wankelende geloof. Dit hilarische en soms tragische werk speelt zich af in het Groenlo van de jaren ‘70. In dit vestingstadje bevindt zich een monumentaal pandje, waarin de fotozaak Van Offeren gevestigd is. Als Stefans vader steeds zieker wordt, neemt de ik-figuur hem meer en meer werk uit handen, waardoor hij in de problemen komt op het Deken Hooijman-college. Op deze school deelt een pater fikse straffen uit. Uitgerekend deze man is verliefd op Stefan, zonder dat de onnozele ik-figuur het beseft.

ISBN: 9789493230569 – Uitgeverij Gopher – Aantal pagina’s: 496 – Roman

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een luchtig, maar toch serieus verhaal.’

Hoofdpersonages

Achter de gracht volgt het leven van de ik-persoon Stefan. Hij groeit op in een gezin met zijn vader, moeder en broer Guido. Zijn ouders hebben een fotografiewinkel en de jongens zijn dus veelal op zichzelf aangewezen. Stefan en Guido ontwikkelen een goede vriendschap met Eric, een jongen uit de buurt. Met de personages bouw je al snel een band op. Ze zijn stuk voor stuk sympathiek, ook al hebben ze allemaal zo hun nukken.
— Eline

Sfeer

Achter de gracht is luchtig geschreven en bevat veel humor. Toch is er een belangrijke boodschap in dit boek opgenomen, namelijk de acceptatie van homoseksuelen in de gemeenschap van Groenlo in de jaren ’70.
Regelmatig moest ik grinniken om de grapjes in dit boek, maar af en toe las ik met verbijstering hoe er met Stefan en Eric werd omgegaan door de buurt. Ook broer Guido heeft zo zijn problemen waarover je op momenten kunt lachen, maar soms wel met hem mee kunt huilen.
— Eline

Schrijfstijl

Achter de gracht is vlot geschreven. Het komt goed op gang en leest vlot weg. De hoofdstukken zijn vrij lang, maar zijn wel verdeeld in vrij korte alinea’s. De sprongen in de tijd die het boek soms maakt, zijn niet altijd direct snel te herkennen. Daardoor lees je soms een aantal zinnen voordat je door hebt dat je iets leest over wat voorafgaand aan een eerdere passage is gebeurd.
— Eline

Passage uit het boek

‘In de brugklas sloeg de leraar wiskunde mij met het klassenboek op het hoofd. ‘Idioot,’ riep hij. Mijn bril vloog van mijn neus en in een reflex bracht ik mijn handen boven het hoofd. Secondenlang bleef ik zo zitten. ‘Ben je nou helemaal…?’ Daarna sloeg de man met het klassenboek op tafel. Ik bleef ineengedoken zitten en maakte afwerende gebaren. ‘Eruit,’ besliste de leraar, ‘ga jij je maar melden bij de conciërge.’
‘Brrr, rùùùh,’ had ik steeds gedaan. Ik had met speelgoedautootjes over het schoolblad gereden; het gebeurde in een speelse gedachte. Ik deed het geluid van ronkende motoren na en was vergeten dat ik in de klas zat. Ik stopte mijn autootjes en magneetjes in het schooletui en stond met een trillend bovenlipje op. Ik zocht naar mijn bril, maar zag niets. Het meisje dat achter me zat dook voorover en gaf me het zwaar beschadigde montuurtje met één overgebleven glas. Met het schaamrood op de wangen liep ik naar de deur en keek nog een keer om; ik kon het zelf nauwelijks geloven.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Guus Kuijer – Het boek van alle dingen

Recensie: Rosemary Hart - Stormbruid