Recensie: Hugo Luijten – Het jaar van de slang
Tijdens een heftige klimaatactie worden Stef Cools en zijn team halsoverkop opgeroepen voor een verdacht overlijden op de leegstaande site van de voormalige autofabriek van General Motors in Antwerpen. Een man lijkt gestikt door de hitte in zijn eigen auto. Het lijkt op een ongeval, tot er een nieuw lijk opduikt en er een parallel ontstaat tussen de recente klimaatacties en de aard van de moorden…
ISBN: 9789401466189 – Uitgeverij Lannoo – Aantal pagina’s: 431 – Thriller
3 van de 5 sterren – Eline
Start scrollen!
Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.
Recensie in één zin
‘Een bloedstollend verhaal dat je nog lang zult bijblijven.’
Hoofdpersonages
De hoofdpersoon in Het jaar van de slang is Stef Cools. Hij is rechercheur en hij moet samen met zijn teamgenoten ontdekken wat voor motief er schuilt achter de gruwelijke moorden.
Daarnaast lees je regelmatig over de baas van Stef, Hortense Durbecq. Doordat er een intern onderzoek loopt naar Stef, wil Hortense koste wat kost zorgen dat Stef zich gedeisd houdt en zich beperkt tot kleine zaken.
Ook heeft Thierry een prominente plaats in dit boek. Hij is de leider van de groep klimaatactivisten die aanslagen pleegt.
Door de vele namen van zowel de teamleden van Stef, de leden van de club klimaatactivisten en de slachtoffers van de klimaatactivisten, moest ik regelmatig terug bladeren om te lezen wie wie was.
— Eline
Sfeer
De sfeer van Het jaar van de slang was voor mij erg wisselend. Het ene moment was ik helemaal in het boek verzonken en het andere moment was het erg langdradig. Door deze afwisseling verloor ik regelmatig mijn interesse in het verhaal. Daarentegen waren de passages waarin veel spanning zat erg mooi om te lezen.
Het gehele boek is beeldend weergegeven waardoor je je regelmatig naast de hoofdpersonen waant.
— Eline
Schrijfstijl
Ik moest eerst erg wennen aan de schrijfstijl van Hugo Luijten. Omdat deze auteur Belgisch is, waren er veel Vlaamse woorden in het boek te lezen. Ik moest vaak dan eerst opzoeken wat deze betekenen voordat ik verder kon.
Ook vond ik de schrijfstijl soms wat langdradig. Vaak is het volgende hoofdstuk wat vlotter geschreven waardoor je daarna weer in het verhaal zit.
— Eline
Passage uit het boek
‘Hij lag op zijn rug op een betonnen ondergrond. Op zijn huid kraste vuil en drek. Zijn drek? Wat was er gebeurd? Zijn hoofd voelde zwaar en hij kon zijn benen niet bewegen. Had hij zijn bewustzijn verloren? Het was donker, op een felle lamp na, die hem dwong zijn ogen dicht te knijpen. Hij wendde zijn hoofd moeizaam opzij naar de donkere kant. Een pijnscheut vlamde door zijn oor en vocht drupte op zijn kin. Bloed? Nu pas werd hij de brokjes in zijn mond gewaar. Wat hadden die godverdomdse beulen…? Voorzichtig spuwde hij de brokjes uit en vlijmscherpe tanden sneden in zijn tong. Meteen zwol het gebonk in zijn kaken aan en loeide er een orgelakkoord van pijn door zijn mond. Hij wilde jammeren en voelde de brokjes in een stroom kwijl via zijn wang en keel naar zijn borst drijven.
‘Hij komt weer bij’, hoorde hij iemand zeggen. Een vrouw. Hoe kon een vrouw dit op haar geweten hebben?
‘Trek hem maar omhoog’, zei ze.
Omhoogtrekken? Hij wilde wegschuiven, maar zijn armen waren met kettingen op zijn rug gebonden.’
Leesvoorschrift
Dit boek kun je het beste in de avond lezen. Zorg dan voor een kopje koffie voor de hoofdstukken die wat langdradiger zijn en een glaasje wijn voor de spannende hoofdstukken.
Voor vrouwen of mannen?
50%
50%
Hoe dik is de pil?
Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?
Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen