Abel en Angela Jongbloed hebben zich vier jaar geleden in Zuid-Frankrijk gevestigd. Ze waren op slag verliefd op het wijndomein, de Mas des Agnes, in het plaatsje in het plaatsje Soissant-sur-Cêze in de streek Chaude, een deel van de Languedoc. Ze verkochten hun cd-winkeltje in de Amsterdamse Jordaan om hier het avontuur aan te gaan en heerlijke biologische wijn te produceren.
Ze zijn erg op het landleven gesteld en genieten volop, alleen de verkoop van de wijn wil nog niet erg vlotten, al doet Abel nog zo zijn best om zijn wijn in Nederland aan de man/vrouw in de supermarkten te brengen.

Door de lage verkoopprijs van de wijn en de maandelijkse kosten die gewoon doorgaan, zitten ze op een gegeven moment financieel aan de grond. Ze zien geen andere uitweg dan de vijf kamers van het wijndomein, die eigenlijk het hele jaar door leegstaan, te verbouwen tot een Bed & Breakfast. Ze worden daarbij ‘geholpen’ door Pierre, een zeer handige – maar o zo onbetrouwbare – klusjesman uit een nabijgelegen dorp.

De B&B loopt als een tierelier, maar vergt wel het uiterste van het sympathieke koppel, waarbij regelmatig het bloed onder hun nagels vandaan wordt gehaald door de veeleisende gasten.
Zijn deze inspanningen echter voldoende om het wijndomein van de ondergang te redden?

ISBN: 9789082958799 – Slurp Publishers – Aantal pagina’s: 214 – Roman

4 van de 5 sterren – Sandra

Recensie in één zin

‘Bed en Breakfast is het hilarische vervolg op Godendrank, waarbij Abel Jongbloed, een van de hoofdpersonen, een godgegeven talent heeft om zich keer op keer in de nesten te werken.’

Hoofdpersonages

Abel en Angela Jongbloed zijn 27 jaar getrouwd en hebben twee volwassen dochters. Vier jaar geleden hebben ze hun Amsterdamse leventje ingeruild om te kunnen leven als wijnboer en wijnboerin in Frankrijk.
Abel ziet er uit als een oude hippie met zijn lange haren, maar heeft een hart van goud. Hij doet zijn uiterste best om te slagen in het leven en heeft een onuitputtelijke energie. Zijn vertrouwen in de mens is groot, maar dat wordt uiteraard regelmatig beschaamd.
Angela is zijn tegenpool, zijn rots in de branding, zijn steun en toeverlaat. Zij gelooft in hem, maar is de nuchterheid zelve en weet de juiste vragen te stellen, kortom, een prachtige vrouw!
Dan heb je ook nog Pierre, de grillige klusjesman die zeker niet is zoals hij zich voordoet, en De Kolonel, een vuurgevaarlijke Brabantse drugsbaron en bendeleider waarmee Abel een deal wil sluiten om uit de problemen te komen…
— Sandra

Sfeer

Ook in Bed & Breakfast weet Ilja Gort de verschillende scènes zodanig te beschrijven, dat je de personages bijna kunt uittekenen. Wat een talent! Je waant je weer terug op het heerlijke, zonnige Franse platteland, waarbij lavendel en andere bloemengeuren je benevelen of zou dat door die mooie rode wijn komen?
— Sandra

Schrijfstijl

Ilja Gort heeft een originele en bijzonder grappige schrijfstijl en ook in Bed en Breakfast is hij weer goed op dreef! De gebeurtenissen wisselen elkaar vlot af, het tempo ligt daarbij hoog. Het is luchtig en leest lekker weg. Het is zeker geen straf om te lezen, dit maakt het lezen juist weer leuk!
— Sandra

Passage uit het boek

‘De inkoopster van de `Lodl’ deed Abel denken aan een bezemsteel omwikkeld met prikkeldraad. Ze gaf hem een dorre hand en met zijn laatste restje zelfvertrouwen begon hij zijn verhaal. Vreemd genoeg was het ergste aan haar niet eens haar fysiek of liever gezegd het ontbreken daaraan. Nee, het was haar totale humorloosheid. Dat was wat op Abel werkte als zaaddodende pasta en al zijn wijnplezier in de kiem smoorde. Hij slaagde er niet in om ook maar het geringste spoortje van interesse op het droogpruimige gelaat van de inkoopster te krijgen. Gedurende zijn presentatie keek ze hem aan met de ogen van een dode vis en tikte met de achterkant van haar balpen ongeduldig op haar bureau. Vijf minuten na binnenkomst stond Abel met zijn fles in zijn hand weer buiten. Waar het zachtjes begon te regenen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Ilja Gort - Vrije Vogels

Recensie: Emily Gravett – Abel en Ad