Sofie is een kermiskind. Haar ouders hebben een reuzenrad en een oliebollenkraam, maar tijdens het kermisseizoen, van april tot november, woont Sofie bij haar opa.
Opa woont in een piepklein huisje in het bos – een heerlijke plek. En het wordt alleen nog maar fijner als Sofie bevriend raakt met Mo, de nieuwe jongen uit haar klas.
Maar er is iets vreemds aan de hand met Opa. Gaat het wel goed met hem? En kan Sofie bij hem blijven? De directrice van Huize Avondrood begint zich ermee te bemoeien… en dat gaat helemaal de verkeerde kant op.

ISBN: 9789047714965 – Uitgeverij Lemniscaat – Aantal pagina’s: 178 – Kinderboek

5 van de 5 sterren — Eline

Recensie in één zin

‘Een ontroerend verhaal over een dapper meisje.’

Verhaallijn

Takkenhoofd begint vrij abrupt met een passage waarin je leest dat Sofie bij haar opa binnenkomt. Doordat het verhaal gelijk zo begint, werd ik direct gegrepen door het verhaal en was mijn nieuwgierigheid direct gewekt.
Al snel heb je als lezer door dat er iets geks aan de hand is met de opa van Sofie. Hij is warrig en doet gekke dingen, zoals voorwerpen op heel vreemde plaatsen neerleggen. Al snel blijkt dat opa vergeetachtig is en eigenlijk niet meer thuis kan blijven wonen. Sofie voelt zich enorm verantwoordelijk voor haar opa en wil er dan ook koste wat kost voor zorgen dat hij thuis kan blijven wonen. Al snel gaat dit ten koste van haar schoolwerk en kan ze zelf nog maar lastig kind zijn. Deze passages in het boek raakten mij enorm. Ik had erg te doen met Sofie en zou haar graag willen helpen. Gelukkig krijgt Sofie een nieuw vriendje in de klas, Mo. De moeder van Mo helpt opa ook, zodat het niet allemaal op de schouders van Sofie terecht komt. Maar al snel blijkt het echt te zwaar te zijn voor Sofie en gaat het mis wanneer Sofie een dagje met Mo naar de kermis is.
— Eline

Illustraties

Takkenhoofd bevat enkele grote illustraties. Deze illustraties zijn in kleur en geven het boek een mooie uitstraling. Wat mij betreft hadden het er nog wel meer mogen zijn.
— Eline

Stukje uit het boek

‘Opa is er nog niet. Vreemd, meestal moppert hij dat hij al uren wortel staat te schieten. Niet dat hij haar op hoeft te halen natuurlijk, maar hij doet het wel altijd. Dan heeft hij meteen een ommetje met de hond en wandelen ze gezellig samen terug.
Sofie gaat op het muurtje staan en kijkt om zich heen. Het schoolplein wordt langzaam leger en stiller, maar Opa is nog steeds nergens te bekennen. Zal ze hem tegemoet lopen?
‘Is je opa er niet?’ klinkt de stem van meester Buisman plotseling pal achter haar. Sofie schrikt zich een bult, waar komt die ineens vandaan?
‘Eh… hij komt zo… denk ik.’
‘Zal ik hem even bellen?’ zegt Buisman. ‘Misschien is er iets gebeurd.’
‘Denkt u?’
‘Oude mensen zijn kwetsbaar. En een ongeluk zit in een klein hoekje.’
Sofie krijgt meteen filmpjes in haar hoofd: Opa die uitschiet met de beitel en dat het bloed uit zijn pols spuit… Whisky die voor Opa’s voeten loopt zodat hij struikelt en met zijn hoofd tegen de drempel valt… ze schudt haar hoofd.
‘Nee hoor,’ zegt ze iets beslister dan ze zich voelt. ‘Hij is vast in slaap gevallen. En de telefoon hoort hij toch nooit.’
Meester Buisman kijkt haar fronsend aan. Dan klinkt er geblaf. In de verte komt Opa aanhollen. Met één hand houdt hij zijn pet vast en zijn jas flappert als een parachute achter hem aan. Whisky rent vooruit. Hij hoeft nooit aan de riem, dat vindt Opa onzin.’

Voor wie is het boek?

Takkenhoofd is geschikt voor kinderen vanaf negen jaar.

Voor meisjes of jongens?

Type verhaal?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Linde Faas – Ergens in de sneeuw

Recensie: Rebecka Edgren Aldén – Zwarte zeilen