Op zondag 13 oktober 2019 verliet ik de boerderij waar ik jarenlang vastzat en stapte een café in Ruinerwold binnen. Op dat moment maakte ik me definitief los uit de geloofswereld van mijn vader, die mij vijfentwintig jaar lang in zijn macht had.

In dit boek beschrijf ik mijn leven. Mijn vaders geloof en overtuigingen waren mijn realiteit: naar school ging ik niet, ik bestond niet eens voor de buitenwereld, en ik had geen vrienden. Er waren alleen de geesten die om ons heen dwaalden en waarmee we praatten. Bidden was onze enige redding, God zat altijd in mijn hoofd.

Dan komen de eerste scheurtjes in mijn geloof, en dat worden er geleidelijk steeds meer. Het internet is de sleutel voor mijn ontwikkeling. Ik zoek een weg naar de vrijheid voorbij schuld, angst, verdriet, onzekerheid.  Maar wanneer mijn gedachten eindelijk vrij zijn, voel ik me meer opgesloten dan ooit. Ik wil weg uit de boerderij waar ik samen met mijn familie verborgen voor de buitenwereld leef. Maar wie gaat mij helpen?

ISBN: 9789493304239 – Uitgeverij Pluim – Aantal pagina’s: 304 – Waargebeurd verhaal

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een intrigerend verhaal, omschreven op een manier die je wel moet raken.’

Hoofdpersonages

Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold is geschreven door een lid van het bekende gezin uit Ruinerwold, Israël. Dit is de zoon van Gerrit Jan van Dorsten, de vader van het gezin. Het gezin bestaat in totaal uit negen kinderen, maar geen van hen wordt in dit boek genoemd bij naam. Ik vind dit erg respectvol en maakt dit boek echt het verhaal van Israël.
In Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold lees je niet alleen over Gerrit Jan van Dorsten, maar ook over Josef B., die een belangrijke rol heeft om het gezin te voorzien in het levensonderhoud.
— Eline

Sfeer

Toen ik begon aan Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold was ik bang dat het boek te spannend zou zijn. Wanneer je het nieuws hebt gevolgd, weet je ongeveer wat voor gruwelijkheden zich hebben afgespeeld binnen de muren van de boerderij in Ruinerwold. Het boek heeft mij wat dat betreft aangenaam verrast. De gruwelijkheden worden vermeld, maar blijven op de vlakte. Doordat de details niet expliciet zijn beschreven, maakt dat je je als lezer een voorstelling kunt maken van hoe het was, zonder dat het te eng is om te lezen.
— Eline

Schrijfstijl

Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold is in chronologische volgorde geschreven. Dit leest prettig en maakt dat je de gebeurtenissen makkelijk kunt spiegelen aan waar jij op dat moment zelf mee bezig was. Wel miste ik regelmatig de jaartallen. Dit zou het geheel voor mij nog completer maken.
— Eline

Passage uit het boek

‘Na een uur lopen, het moet ongeveer halfnegen zijn, kom ik in Ruinerwold aan. Onderweg denk ik helemaal nergens aan. Eén zin blijft door mijn hoofd gaan: nou, dit was het dan. Ik blijf deze zin herhalen, de hele weg.
Pas wanneer ik bij het café aankom, realiseer ik me dat ik nog steeds mijn gescheurde werkbroek en kapotte laarzen aanheb. Vanwege mijn kleding besluit ik niet naar binnen te gaan. De deur staat wijd open. Ik ga buiten op een bankje naast de deur zitten, luisterend naar alles wat er in het café wordt gezegd. Ik hoor van alles, maar niks dringt tot mij door.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

De 2021 Wrap Up van Annechien

De 2021 Wrap Up van Marita