Marc Dane weet in zijn standplaats Split, Kroatië, de locatie van een stel Servische wapenhandelaren te traceren, de broers Bojan en Neven Koerjaks. Hij komt daarmee op het spoor van een op handen zijnde deal tussen deze Serviërs en een afvallige Russische generaal, Oleg Fedorin. Zijn meerderen geloven echter niet wat hij heeft ontdekt en hij wordt op non-actief gezet. Marc is echter niet van plan zich hier aan te houden en met gevaar voor eigen leven lukt het hem om deze deal te verhinderen. Hij kan daarbij niet voorkomen dat een andere partij er met het compacte kernwapen uit het Exile-wapenprogramma van de toenmalige Sovjet-Unie vandoor gaat.

Abur Ramaas, alias de warlord genoemd, is een nietsontziende krijgsheer uit Somalië, die snode plannen heeft met dit wapen. Hij schroomt daarbij niet om zijn ‘onderdanen’ voor zijn wrede karretje te spannen en gaat daarbij geen enkel obstakel uit de weg. Ramaas wordt gevoed door wraak, waarvoor hij de hele wereld wil laten bloeden.

Samen met de mysterieuze privéorganisatie Rubicon opent Dane de jacht op Ramaas, een zoektocht door Europa en het Afrikaanse continent.

Een race tegen de klok, komen ze op tijd…?

ISBN: 9789044358667 – The House of Books – Aantal pagina’s: 496 – Actie/thriller

4 van de 5 sterren – Sandra

Recensie in één zin

‘Met duizelingwekkende snelheid word je meegenomen naar een wereld vol intriges en actie, adembenemend!’

Hoofdpersonages

Marc Dane, vaalblonde haren, stoppelbaard, mid dertig, Engelsman. Hij is ijverig, bijdehand en behoorlijk eigenwijs, neemt graag zijn eigen beslissingen die hem niet altijd in dank worden afgenomen. Hij beschikt over een analytisch denkvermogen en blijft in vorm door buiten diensttijd lessen in mixed martial arts te volgen.
Hij is verbannen uit de Britse Geheime Dienst als M16-agent, wegens ‘betrokkenheid’ bij een dodelijk ongeval. Hij is hierna te werk gesteld bij het VN-onderzoeksteam in Kroatie, de Division of Nuclear Security, het internationale atoomagentschap dat zich bezighoudt met het opsporen van gestolen kernwapens. Zijn collega’s hebben niet veel met hem op en vermijden hem.

Abur Ramaas, de Somaliër, warlord in een land vol smokkelaars en piraten, een bendeleider die connecties heeft met de medogenloze islamitische Al-Shabaab en vijandelijke stammen in onder meer Puntland en Galmudug. Hij kan heel innemend zijn en je het volgende moment de stuipen op het lijf jagen. Ramaas is even grillig als de golven in de deinende zee.

Guhaad en Zayd zijn de extra ogen en handjes van Ramaas, waarbij Zayd altijd eerste keus is geweest om ‘klusjes’ uit te voeren voor hem. Guhaad wil daarbij voortdurend bewijzen dat hij niet voor Zayd onder doet.
— Sandra

Sfeer

Het verhaal vond ik in het begin best heftig en niet heel prettig om te lezen, behoorlijk luguber zelfs. Het duurde dan ook een tijd voordat ik mij echt kon concentreren op het boek en kon inleven in het verhaal. Toen dat eenmaal gebeurde las ik het boek achter elkaar uit.
— Sandra

Schrijfstijl

Verbannen leest vlot en is behoorlijk gedetailleerd waardoor een personage ook echt gaat leven. De opbouw van het verhaal vond ik in het begin lastig te volgen, maar de verschillende gebeurtenissen kwamen later in het verhaal goed samen.
— Sandra

Passage uit het boek

‘Hij hield zijn adem in, wachtte totdat iemand vanuit de donkerte begon te schieten. Maar in plaats van schoten hoorde hij het hoge, nasale geronk van startende motoren. ‘Wat is dat?’
De hortende start ging over in een gierende acceleratie en vanuit de donkerte gleden vier identieke KTM-crossmotoren soepel om de stilstaande Mercedes heen. Iedere motorrijder had een witte valhelm en droeg net zo’n bruine dishdasha als de man met de granaatwerper. Maar wat het hart van Marc deed stilstaan, was dat op elk motorstuur een zilverkleurige stalen koffer was vastgemaakt. Lucy aarzelde, ze zag hetzelfde, maar opende toen toch het vuur in een poging in ieder geval één van de langsscheurende motorrijders uit te schakelen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Remona de Hond-Fransen – Laat je tranen…

Recensie: Marc Raabe – De horzel