In honderd korte fabels maken we kennis met de dieren in het bos. En dieren zijn precies als mensen. Ze denken na over hun leven en praten over wat hen bezighoudt: liefde, schoonheid, macht, vriendschap, identiteit en nog veel meer.
De fabels van Jan Bouwstra kenmerken zich door milde humor. Ze hebben de vorm van kleine, lichtvoetige, filosofische dialogen. Veel dierenpersonages keren regelmatig terug: de brilslang en de uil, de neushoorn en de olifant, de krekel en de egel, de muis en de kikker, de mol, de padden, de boktor, de eekhoorn, de ekster en de merel en vele anderen. En ze hebben zo hun eigen kijk op het leven.

ISBN: 9789464711974 – Uitgeverij Noordboek – Aantal pagina’s: 208 – Fictie

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Fabels uit de dierenwereld die vaak goed terug te leiden zijn naar de mensenwereld.’

Hoofdpersonages

De brilslang, de boktor en de andere dieren vertelt verschillende fabels over dieren in het bos. De meeste personages komen meerdere keren voorbij en daardoor lijk je hen extra goed te leren kennen. Ook ontdek je naarmate het boek vordert een stukje persoonlijkheid bij elk van de dieren.
— Eline

Sfeer

Tijdens het lezen van De brilslang, de boktor en de andere dieren kon ik mijn aandacht goed bij de fabels houden. Ze zijn kort en hebben vaak een pakkende titel. Na elke fabel is een kleine illustratie te zien van één of meer van de dieren waarover je op dat moment hebt gelezen.
Mijn persoonlijke favoriet is de fabel Nooit, omdat het zo mooi weergeeft wat er allemaal bij komt kijken wanneer je afscheid neemt.
— Eline

Schrijfstijl

De fabels in De brilslang, de boktor en de andere dieren zijn geschreven in de verleden tijd. Dit maakte dat de fabels net wat minder gaan leven. Wat ik sterk vind, is dat de fabels vaak één op één te vergelijken zijn met het dagelijks leven in de mensenwereld. Zoals de fabel waarin je leest dat de olifant en de neushoorn allerlei dingen hadden willen doen, of de fabel waarin er verkiezingen zijn. Bijna lachwekkend te lezen hoe de dieren zich gedragen en je dit gedrag dan terugziet bij mensen.
— Eline

Passage uit het boek

‘Nooit
De das gaf een feest omdat hij was gestopt als burchtwacht in het bos van Pan en ging verhuizen naar het everzwijnenbos. Dat was altijd al zijn droom geweest en nu ging het gebeuren. Iedereen was uitgenodigd, en de veldmuis kwam en de neushoorn, en de bunzing en de mier en de eekhoorn.
Er werd gedanst en de bevers zorgden voor de beverboogiewoogie, en de olifant drumde met zijn slurf op alles om hem heen, hij was zo stoned als een garnaal. Het was een superfeest en op het einde van de avond bedankten ze de das.
‘Leuk feest das,’ zei de mier ‘wordt vervolgd, wanneer zie ik je weer?’ ‘Ja,’ zei de sprinkhaan, ‘toppertje, das, wanneer?’
De dag knipoogde naar de boktor die juist om de hoek verdween en zei: ‘Nooit.’
Op de een of andere manier hoorde iedereen dat laatste en werd stil. De sprinkhaan twijfelde. ‘Dus als ik morgen bij jou langs spring, ben jij er niet?’
‘Weg is weg,’ zei de das, ‘morgen ben ik weg.’
Ze gingen zitten en keken de das aan. ‘Gut, zei de mier, ‘dat moet even landen.’’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Hanna Kraan & Annemarie van Haeringen – De…

Recensie: Jean de La Fontaine & Rébecca Dautremer – Fabels