Recensie: Jane Harper – De overlevenden

Recensie: Jane Harper – De overlevenden


Als Kieran en zijn vriendin Mia na een paar jaar terugkeren naar het kuststadje waar ze beiden opgroeiden, wordt Kieran geconfronteerd met afschuwelijke herinneringen aan twaalf jaar geleden. Herinneringen die hem nog steeds een knagend schuldgevoel bezorgen.

Mia en Kieran keerden terug naar hun geboortedorp om zijn moeder bij te staan bij de verzorging van zijn dementerende vader en om haar te helpen een verhuizing voor te bereiden. Hun verblijf daar verloopt echter totaal anders dan ze hadden verwacht als Bronte, een jonge jobstudente, vermoord gevonden wordt op het strand.

De zoektocht naar de moordenaar van Bronte opent oude wonden. Reeds lang angstvallig bewaarde geheimen komen naar boven en vertellen het verhaal over hetgeen zich twaalf jaar geleden afspeelde.

ISBN: 9789400511545 – A.W. Bruna Uitgeverij – Aantal pagina’s: 413 – Thriller


*****

5 van de 5 sterren – Marita


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

De overlevenden is een subliem verhaal waarin angst en dreiging centraal staan.’

Hoofdpersonages

*****

Kieran woont nu in Sydney en keert na jaren terug naar het kuststadje waar hij opgroeide om zijn moeder bij te staan. Hij heeft intussen een vriendin, Mia, en een baby-dochtertje, Audrey. Kieran wordt al jaren achtervolgd door een schuldgevoel over de dood van zijn oudere broer Finn. De relatie tussen Kieran en zijn ouders is vertroebeld sedert de nacht van de storm waarin zijn broer om het leven kwam.
Sean en Ash zijn sinds hun prille jeugd boezemvrienden van Kieran. Maar nu blijkt dat zij onderling toch ook heel wat geheimen hadden. Geheimen die een grote impact hadden op het leven van Kieran.
— Marita

Sfeer

*****

De spanning in De overlevenden is om te snijden en stijgt bladzijde na bladzijde. Jane Harper slaagt erin om een dreigende sfeer te creëren en om je de angsten van de personages te laten aanvoelen. Je kan je moeiteloos een beeld vormen van hoe het er in dat kleine kuststadje aan toeging, volgens de schrijfster. Het slot van het verhaal is een complete verrassing.
— Marita

Schrijfstijl

*****

De schrijfstijl van Jane Harper is ronduit verslavend te noemen. Haar beschrijving van het landschap is beeldend, zonder te overheersen in het verhaal. Ze bouwt het plot van het verhaal langzaam op tot je op het puntje van je stoel zit door de spanning in het verhaal. Ze geeft je het gevoel dat je de personages echt kent.
— Marita

Passage uit het boek

‘Kieran liep naar Brontes bureau. Hij stak zijn hand tussen de teken- en schilderspullen om de zaklantaarn te pakken en stopte. Er vlakbij lag een kleine draadtang en een piepkleine eenvoudige figuur van een langoest, gesponnen van ingewikkeld in elkaar gedraaid koperdraad. Kieran pakte haar op, hield haar voorzichtig op zijn handpalm en keek naar het draad waarvan hij vermoedde dat het uit de schuur van zijn ouders was gekomen. Bronte had het op bijna ongelooflijke wijze tot leven gewekt als dit schepsel. Hij vroeg zich af hoeveel uren ze eraan had gewerkt, en hij voelde zich plotseling heel verdrietig.
‘Maar Ash kan George niet uitstaan.’ Olivia’s stem zweefde uit haar eigen kamer. ‘Het is soms een beetje ongemakkelijk op het werk, als ze er allebei zijn.’
‘Vanwege de tuin?’ hoorde hij Mia vragen.’

Leesvoorschrift

Een koude herfstdag, naast een haardvuur met een kopje koffie bij de hand.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

413 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.