Recensie: Stacy Willingham – Een duistere schittering

Recensie: Stacy Willingham – Een duistere schittering


Twintig jaar geleden verdwenen er in een klein dorp zes tienermeisjes kort na elkaar. De vader van de dan twaalfjarige Chloe Davis bekent de moorden op de meisjes.

Nu, twintig jaar later, verdwijnen er opnieuw jonge meisjes, de manier van werken is dezelfde als twintig jaar geleden. Chloe wordt door haar herinneringen terug gesmeten naar haar kindertijd toen al die gruwelijke verdwijningen plaatsvonden. Haar vader zit nog steeds in de gevangenis, hij kan dus deze maal niet de dader zijn.
Is hier een copycat aan het werk of zit er iets anders achter? Chloe probeert het uit te zoeken.

ISBN: 9789403163116 – Uitgeverij Cargo – Aantal pagina’s: 399 – Thriller


*****

4 van de 5 sterren – Marita


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

Een duistere schittering is een meeslepende en spannende thriller.’

Hoofdpersonages

*****

Chloe Davis is een psychologe die opgroeide in een klein dorpje. Twintig jaar geleden, toen zij twaalf jaar was, verdwenen er tijdens de zomermaanden zes tienermeisjes uit dat dorpje.
Nu maakt ze die nachtmerrie opnieuw mee als er plots weer jonge meisjes blijken te verdwijnen.
Cooper is de drie jaar oudere broer van Chloe. Net als Chloe lijdt hij nog steeds onder de gevolgen van hetgeen zich twintig jaar geleden afspeelde. Hij neemt een heel beschermende houding aan tegenover Chloe.
Patrick is de verloofde van Chloe. Ze kennen elkaar nu een jaar en gaan heel binnenkort trouwen. Cooper waarschuwt Chloe dat ze Patrick niet zomaar kan vertrouwen. De spanningen tussen Patrick en Cooper lopen op.
Aaron is een journalist die een verhaal wil schrijven over de verdwijningen. Alhoewel Chloe hem eerst afwijst slaagt hij er uiteindelijk wel in om haar vertrouwen te winnen.
— Marita

Sfeer

*****

Een duistere schittering voelt voor mij aan als een psychologische thriller. De spanning wordt opgebouwd vanuit de gevoelswereld van Chloe, ook vanuit het trauma dat ze twintig jaar geleden opliep. Als je dit boek begint te lezen, wil je het niet meer neerleggen.
— Marita

Schrijfstijl

*****

Stacy Willingham is heel sterk in emoties te beschrijven. Het zijn net die beschrijvingen die je ertoe aanzetten om Een duistere schittering steeds maar verder te blijven lezen. De manier waarop ze je probeert te misleiden over wie de dader zou zijn vond ik minder indrukwekkend, het is te duidelijk dat het plot uiteindelijk een andere kant zal opgaan.
— Marita

Passage uit het boek

‘Zullen we vandaag iets gaan doen?’ Ik ga meer rechtop zitten. Mijn vingers jeuken nog steeds om meer onderzoek te doen naar Bert Rhodes, maar nu heb ik behoefte aan samenzijn met Patrick. Ik kan hem niet blijven afwimpelen.
‘Ik weet dat je opperde om de hele dag in bed te blijven, maar volgens mij heb ik daar nu geen behoefte aan. Ik denk dat we iets moeten gaan doen, dat we het huis uit moeten.’
Hij zucht en haalt zijn vingers door mijn haar. Hij kijkt me aan met een mengeling van genegenheid en verdriet en ik weet dat ik zijn volgende woorden niet leuk zal vinden.
‘Het spijt me, Chloe. Ik moet vandaag naar Lafayette. Weet je nog dat ene ziekenhuis waar ik maar niet in slaagde een afspraak te maken? Die belden mij terwijl jij… je boodschap deed. Ze hebben vanmiddag een uur voor me en misschien kan ik zelfs een paar artsen trakteren op een etentje. Ik moet gaan.’

Leesvoorschrift

Dit boek laat zich vlot lezen op een zonnige namiddag, onder een parasol met een glaasje frisdrank bij de hand.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

399 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.