Karlien en Jonathan Van Cauwenbergh zijn al jaren getrouwd, tot zij hem verlaat voor zijn beste vriend Mathieu Dulst. Een jaar later komt Mathieu om het leven bij een ongeval.
Twee jaar na haar scheiding krijgt Karlien een uitnodiging van Jonathan om naar een film te gaan die hij zelf maakte. De film blijkt heel wat autobiografische gegevens te bevatten, gegevens over het leven van Karlien en Jonathan samen. Het einde van de film overtuigt Karlien ervan dat Mathieu vermoord werd door Jonathan.
Haar zus Tine spreekt haar buurman, Thomas Berg, hierover aan. Ze zou graag willen dat hij de zaak onderzoekt. Thomas is immers hoofdinspecteur bij de Federale Politie van Leuven. Thomas gelooft de hypothese van Karlien totaal niet, maar laat zich toch overhalen om op zijn minst naar de film te kijken. Alhoewel hij ook na het zien van de film sterke twijfels blijft hebben over de bewering van Karlien dat Jonathan Mathieu zou vermoord hebben, besluit hij om toch een onderzoek te starten. Omwille van de maatregelen ten gevolge van de coronacrisis heeft hij immers meer dan genoeg tijd en het geeft hem bovendien een bezigheid.
Hoe verder Thomas zich verdiept in de zaak, hoe meer hij ervan overtuigd raakt dat Karlien gelijk heeft. Het bewijzen is echter niet evident.

ISBN: 9789089249180 – Uitgeverij Houtekiet – Aantal pagina’s: 397 – Misdaadroman

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘Slagschaduw is een meeslepende misdaadroman met een ingenieus plot dat je in zijn greep houdt.’

Hoofdpersonages

Karlien is al jaren getrouwd met Jonathan. Zij voelt zich niet meer goed in haar huwelijk, onder andere omwille van de obsessie van Jonathan om zelf een filmscript te schrijven en de film te maken. Ze wordt verliefd op Mathieu, de beste vriend van Jonathan. Op het moment dat ze ervan overtuigd is dat Jonathan haar reeds meerdere malen bedrogen heeft, begint ze een relatie met Mathieu en verlaat ze Jonathan.
Naar aanleiding van een film, getiteld ‘Slagschaduw’, die Jonathan uiteindelijk maakte beseft Karlien dat Jonathan Mathieu vermoordde en dat hij niet verongelukte zoals aangenomen werd.
Thomas Berg laat zich overhalen door de zus van Karlien om de zaak rond de dood van Mathieu te heronderzoeken. Hij is hoofdinspecteur bij de Federale Politie van Leuven. Thomas bijt zich vast in de zaak, maar voelt zich niet goed bij de ontknoping ervan.
— Marita

Sfeer

Slagschaduw is een boek dat je vanaf de eerste bladzijde meesleept in het verhaal. De schrijver slaagt er in om je nieuwsgierig te houden door subtiele veranderingen in het plot. De ene verrassing volgt de andere op. Tot op het einde lukt het Jo Claes om je te laten twijfelen of er een moordenaar is en wie het dan wel zou zijn.
— Marita

Schrijfstijl

Jo Claes bouwt in Slagschaduw een ongelooflijk verhaal op. Hij doet dit zo stapsgewijs dat het geloofwaardig overkomt voor de lezer. Hij beschrijft de menselijke gevoelens, zowel negatieve als positieve, op zo een manier dat je je kan inleven in elk van de personages van het verhaal.
Het plot is heel spitsvondig en duidelijk geschreven.
— Marita

Passage uit het boek

‘Diezelfde avond wachtte Berg tot het ongeveer zo laat was als het moment waarop Dulst om het leven was gekomen. Hij trok zijn jas aan, verliet zijn flat en wandelde in de richting van de Minckelerstraat. Wat hij juist hoopte te bereiken, was niet duidelijk, maar de ontdekking dat Van Cauwenbergh een boomsoort had gebruikt die dezelfde doodsoorzaak kon teweegbrengen als die waaraan de minnaar van zijn ex-vrouw was gestorven, maakte dat Berg op een punt was gekomen waarop hij naar bewijzen diende te zoeken die niets meer met de film te maken hadden, maar met de realiteit. Dat hield in dat hij met eigen ogen de plaats delict moest gaan bekijken, liefst in dezelfde omstandigheden als toen Dulst terugkwam van zijn dagelijkse fietstocht, al was dat niet helemaal mogelijk nu de lockdown – vooral ’s avonds – van Leuven een spookstad had gemaakt.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Jonathan C. Slaght – Uilen van het eeuwige ijs

Recensie: L.D. Lapinski – De geheimen van het…