Recensie: Judith Eiselin & Aye de Kuijer – De losse teugel

Recensie: Judith Eiselin & Aye de Kuijer – De losse teugel


Nea mag op paardrijden! Op de manege vindt ze niet alleen haar droompaard, de meer dan schattige IJslander Eining, maar ook een vriendin, de stoere Vlinder. Die kan de verlegen Nea goed gebruiken, nu haar ouders gaan scheiden…
Vlinder is kind aan huis op manege Paardenkracht. Maar een beste vriendin had ze nog niet. Dat verandert als Nea opduikt op de manege, en bovendien Christopher van Rozenhout tot Zoutelande, een duur springpaard. Mag Vlinder hem trainen? Of moet ze juist van paardrijden af, nu er thuis geldzorgen zijn?
Nea en Vlinder gaan stiekem met de paarden de duinen in. Zonder zadel… Het verloopt niet zoals gehoopt. Dit is het eind van hun tijd op de manege, of niet?

ISBN: 9789045128788 – Querido – Aantal pagina’s: 232 – Kinderboek


*****

3 van de 5 sterren — Ies


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een leuk en spannend verhaal dat jammer genoeg slordig afgeraffeld wordt.’

Verhaallijn

*****

Nea komt nieuw op manege Paardenkracht en ontmoet daar Vlinder, die daar al jaren kind aan huis is. Als de oude instructrice Liane op wereldreis vertrekt, komt Maureen haar taken overnemen. Ze heeft een prachtig dressuurpaard bij zich, Christopher, waar Vlinder direct stapelverliefd op is. Nea en Vlinder nemen Christopher en Eining (een ander manegepaard) mee uit wandelen en dan gaat het helemaal mis. Het is spannend verhaal, want ook thuis gaat het bij Nea en Vlinder niet van een leien dakje. Teleurstellend is dat de verhaallijnen allemaal opbouwen naar een spannende climax en vervolgens binnen een stuk of tien bladzijdes afgerond worden. Ik had liever een iets minder lange opbouw naar de climax gezien en meer ruimte voor een nette afronding.
— Ies

Illustraties

*****

De losse teugel is echt een leesboek, dus er staan weinig illustraties in. Hier en daar staat een kleine illustratie, vaak ter ondersteuning van het verhaal. De illustraties zijn in dezelfde stijl als de cover, maar het is niet mijn smaak. De illustraties zijn heel simpel en tweedimensionaal, bijna alsof ze getekend zijn door een kind. Dit is de stijl van illustrator Micky Dirkzwager en hier moet je van houden.
— Ies

Stukje uit het boek

‘Eining stond rustig hooi te eten, en niets wees erop dat ze net een hachelijk avontuur had meegemaakt. Nea’s schouders voelden opeens heel licht, zo veel zorgen had ze zich om Eining gemaakt. En daar stond ze gewoon! Niet eens met haar manen in de war of zoiets! Ze glipte gauw de stal in en sloeg haar arm om haar hals. ‘O, Eining. Het spijt me zo.’ Ze drukte zich tegen Eining aan, ze moet bijna huilen van opluchting. Eining rook nog net zo lekker als altijd. Ze was wel nog een beetje bezweet. Vlinder kwam ook in de box, ze hurkte neer en streek langs de benen van Eining. ‘Ze zijn niet dik, zo te voelen… en ze heeft nergens een wond.’ Ze ging met haar hand langs haar rug en haar flanken en aaide over haar buik. ‘Volgens mij is ze oké. Wat een wonder!’’

Voor wie is het boek?

De losse teugel is vooral geschikt voor meiden vanaf een jaar of 8, die van paarden houden of zelf op paardrijden zitten. Wellicht dat jongens dit boek ook leuk vinden, maar die kans acht ik iets kleiner, aangezien het om twee vrouwelijke hoofdpersonages gaat en paardrijden toch vooral een meidensport is. Het boek is ook zeer geschikt om voor te lezen.

Voor meisjes of jongens?

meisje-of-jongen-1

90%

10%

Type verhaal?

 1 lang verhaal
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren geef jij dit boek?

 


boekiewoogie-beeldmerk



1 comment

Reactie toevoegen

+ Reageer

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.