Het is september 1945. De kuststad Oostende is onherkenbaar na vier jaren bezetting onder de Duitsers: huizen zijn verwoest door bombardementen, de kustlijn is bezaaid met verlaten bunkers en het prikkeldraad op het strand herinnert de inwoners aan de oorlogsjaren.

Emile Fryns, een tekenleraar en voormalig lid van het verzet, keert uit gevangenschap terug. Nauwelijks hersteld van de ontberingen die hij in de kampen moest ondergaan, verneemt Emile het overlijden van zijn collega en mede-verzetsstrijder Honoré Houvenaghel. Ook de banken van zijn zes Joodse leerlingen blijven leeg.

De tekenaar van het verzet vertelt het verhaal van de Joodse gemeenschap in Oostende en hoe een flamboyante tekenleraar geheime boodschappen in zijn werk verwerkte om aan de Britten over te maken.

ISBN: 9789401417886 – Uitgeverij Lannoo – Aantal pagina’s: 232 – Roman, historisch, waargebeurd

3 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Een indrukwekkend verhaal gebaseerd op ware gebeurtenissen.’

Hoofdpersonages

De tekenaar van het verzet draait om Emile Fryns, die na de Tweede wereldoorlog terugkeert naar Oostende, waar hij voorheen woonde en werkte. De oorlog is voorbij, maar alles herinnert nog aan deze jaren en alles is anders.  Emile keert terug naar de plekken waar hij tijdens de oorlog was. Hij werkte op een school als tekenleraar, maar de zes Joodse leerlingen die hij had zijn niet teruggekomen. Emile gaat op zoek naar wat er met iedereen is gebeurd.
— Isolde

Sfeer

De sfeer die De tekenaar van het verzet ademt is somber en drukkend. Logisch ook gezien de omstandigheden waaronder het verhaal zich afspeelt. De oorlog is net voorbij. De hoofdpersoon, die in het verzet zat, komt terug uit gevangenschap en verschillende bekenden van hem zijn niet teruggekomen. Het boek voelde voor mij wat ontoegankelijk. De realiteit kan soms heel treurig zijn.
— Isolde

Schrijfstijl

Ik heb het verhaal ervaren als een verhaal dat erg van de hak op de tak ging. Het duurde vaak even voordat voor mij duidelijk was wanneer het hoofdstuk, of zelfs de alinea die ik las, zich afspeelde: tijdens de oorlog of daarna.
De schrijfstijl, samen met de sfeer van het boek, maakte dat ik het lastig vond om het boek te blijven doorlezen. Ik had moeite om mijn aandacht erbij te houden.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Plots zag ik hoe een houten kistje aan een parachute in de slikgrond wegzonk. Ik begreep meteen dat er een duif in zat. Doordat wij op zolder stiekem met een zelfgemaakte radio naar de bbc luisterden, had ik al weet van de Secret Pigeon Service. De Britse inlichtingendiensten maakten gebruik van duiven om informatie uit de bezette gebieden te verkrijgen. Telkens als er een bericht aankwam, las men dat voor op de radio zodat de afzender zou weten dat zijn informatie aangekomen was. Soms gaf de krakende stem maar enkele woorden prijs of stuurde ze cryptische omschrijvingen die alleen de geheime afzender en de bestemmeling zouden begrijpen. Dat sprak geweldig tot mijn verbeelding.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Carmen Reid – Codenaam Coco

Recensie: Mélissa da Costa – Al het blauw van de hemel