Recensie: Katherine Quinn – The Girl Who Belonged to the Sea
One woman chosen by the God of the Sea. A king hellbent on saving his mysterious island home. And a forbidden romance that could destroy them all.
Forced to marry the wealthy Count Casbian by her power-hungry father, Margrete turns to the gods, praying for a life free from the men who wish to rule her. Across the sea, a ruthless immortal answer…
Planning to use Margrete to reclaim a powerful relic stolen from his people, Bash, a devilishly handsome king, kidnaps Margrete on the day of her nuptials. Bringing her to his home, the mystical island of Azantian, it isn’t long before a devastating secret is revealed—one that ties Margrete to the gods themselves.
Drawn to the spirited woman he’s sworn to hate, Bash cannot stay away from Margrete and the passion she ignites within him. When the lines begin to blur, Margrete must make a choice between a fiery love, and saving the realm from the dangerous magic awakening inside of her soul.
ISBN: 9781648980725 – Uitgeverij City Owl Press – Aantal pagina’s: 397 – Fantasy
3 van de 5 sterren – Nienke
Recensie in één zin
‘Een goede mix van piraten, fantasy, romantiek en een diepgeworteld geheim.’
Hoofdpersonages
Margrete Wood heeft het niet makkelijk bij haar vader. Haar vader is een gemene kapitein die plezier haalt uit haar pijn doen. Haar opsluiten in een ijzeren doos gebeurt dan ook regelmatig. Sinds ze jong is, heeft ze altijd een connectie met de zee gevoeld, maar zwemmen kan ze helaas niet. Wanneer ze uitgehuwelijkt wordt aan Count Casbian, denkt ze eindelijk van haar vader verlost te zijn. Op de dag van haar bruiloft vindt er een inval plaats en wordt ze ontvoerd door een piraat die Bash heet. Bash blijkt koning van Azantian te zijn, een vergeten, bijna mythisch eiland. Bash heeft haar ontvoerd om zo terug te krijgen wat haar vader al die jaren geleden heeft gestolen, maar komt er al snel achter dat Margretes vader weinig om haar geeft en dat het nog een lastige queeste wordt. Langzaam maar zeker leren ze elkaar kennen en komen ze erachter dat de vijand misschien toch nog zo slecht niet is.
Margrete groeit uit tot een heldin. Ze kreeg een ruggengraat, bleef niet als een zielig, bang hertje achter maar probeerde echt te ontsnappen en iets van haar leven te maken. Bash voelde helaas een beetje te perfect. Hij zei precies wat Margrete wilde horen en waar wij als lezer natuurlijk blij van werden. Ik had hem iets harder en schurkachtiger verwacht, aangezien hij als piraat werd voorgesteld. Hij miste wat diepgang.
— Nienke
Sfeer
Helaas vond ik het eerste deel van het boek erg langzaam gaan. Er gebeurde vrij weinig en we bleven als lezers wat in het ongewisse. Het voelde wat als herhaling: Margrete die keer op keer probeert te ontsnappen. Uiteindelijk begon het pas ver over de helft spannend te worden. Geheimen werden ontrafeld en er gebeurde eindelijk wat. Wat ik jammer vond, was dat het boek mijn aandacht er vaak niet bij kon houden. Sommige dingen waren voorspelbaar en bij andere gebeurtenissen had ik meer spanning en sensatie verwacht. Toch moet ik toegeven dat ik op het einde echt hooked was, omdat er toen ineens zoveel gebeurde dat ik wel door moest lezen.
— Nienke
Schrijfstijl
Voor een debuut is dit een goed boek. De historie van Azantian is zeer interessant om te lezen en ik merkte dat ik er steeds meer of wilde weten. Er komen een paar steamy scenes voorbij die naar mijn idee zeer goed zijn uitgewerkt. De schrijfstijl is op sommige momenten zelfs poëtisch te noemen waar ik echt enorm fan van ben! Toch ben ik van mening dat er op sommige vlakken wat tekort is geschoten. Het eerste deel verloor mijn aandacht enorm, en ik vind juist dat dit boeiend moet zijn. Dit had sneller gekund en waar nodig spannender. In het algemeen is dit een goede introductie voor het verhaal en het kennis maken met de personages en stiekem ben ik toch wel heel benieuwd waar het verhaal heen gaat in de vervolgen die gaan komen.
— Nienke
Passage uit het boek
‘She was sinking. Fast. The sea lit up briefly, a striking flash of lightning illuminating the waters that held her firm. Another bolt. And another. Deeper she sank, her arms growing heavy, her feet stilling. Margrete had always imagined Death and the sea to be the closest of friends and the most bitter of enemies. The line between the two had long ago blurred, just as loathing and love tend to combine and combust, turning vengeful strangers into hesitant lovers.’
Leesvoorschrift
Pak een glas frisdrank erbij, zoek een plekje bij de zee en verdiep je in de geschiedenis van Azantian.
Voor vrouwen of mannen?
60%
40%
Hoe dik is de pil?
Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen