KanjerGuusje is het verhaal van een bijzonder meisje met een zeldzame vorm van kanker, meebeleefd en verteld door haar vader. De verdrietige maar ook de mooie momenten tijdens het ziekteproces worden indringend weergegeven. Je wordt niet alleen meegetrokken in alles wat Guusje mee moet maken en beleeft, maar ook wordt duidelijk wat dit betekent voor ouders, broers en zussen, vrienden en vriendinnen en alle anderen die nauw betrokken zijn. Doordat alle gebeurtenissen zo open verteld worden, is het aangrijpend voor iedereen. Het is een boek met een boodschap aan de wereld en het maakt de cirkel rond doordat de opbrengst van die boodschap weer gebruikt zal worden om andere kinderen met kanker te helpen tijdens hun ziekteproces. Een boek dat iedereen van professional tot leek gelezen moet hebben.

ISBN: 9789081849005 – Uitgeverij Pollux – Aantal pagina’s: 272 – Non-fictie

5 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Tranen met tuiten om Guusje; Een meisje dat ik niet ken, maar voor altijd in mijn hart heb gesloten.’

Hoofdpersonages

Guusje is 10 jaar en houdt van buitenspelen, Harry Potter en voorlezen. Dan wordt ze ziek. Ze verandert van een energiek meisje in een zielig vogeltje dat hele dagen op de bank ligt omdat de pijn onverdraaglijk is. Vader Lowie en moeder Yvonne doen er alles aan om de pijn te verminderen, helaas zonder veel resultaat. Het gezin, inclusief broers Anton en Hans en zussen Loes, Janneke en Lisa, geniet met volle teugen van Guusjes goede dagen en probeert zo veel mogelijk leuke dingen samen te doen.
— Ies

Sfeer

Hoewel de afloop van dit boek vanaf het begin duidelijk is, blijf je toch naïef hopen op een wonder. Een wonder dat niet gaat komen, dat wordt al snel in het boek duidelijk. Het is een boek met een lach en een traan (heel veel tranen).
— Ies

Schrijfstijl

Het boek is in dagboekstijl geschreven, zoals de blogs die Lowie plaatste. De schrijfstijl is prettig, doordat de zinnen kort zijn en elke dag niet meer dan 2 pagina’s in beslag neemt. Lowie weet perfect op papier te zetten wat hij voelt en schrijft zo dat het je aangrijpt, meesleept en niet meer loslaat.
— Ies

Passage uit het boek

‘Dan begint het ijsberen. Ik zit weer in de ouderlounge. Plotseling komt de Chirurg met Gevoel aanlopen. Het is pas 4 uur. Hij schrikt. Verwacht mij hier niet. Ik zie meteen dat het niet goed is. Hij zegt dat het onmogelijk is om de tumor te verwijderen. Hij wil ons dadelijk spreken. Samen met dokter Marianne. Als de chirurg weg is, vallen Yvonne en ik elkaar in de armen. Emoties lopen hoog op. Op 31 maart vielen we in het ravijn. We krabbelden langzaamaan omhoog. Vandaag worden we teruggegooid. Komen we ooit nog boven?
Even later hebben we een gesprek met de Chirurg met Gevoel, dokter Marianne en verpleegkundige Marij. Het is niet mogelijk geweest de tumor te verwijderen. Deze is verbakken met alle andere organen. Er is geen beginnen aan. Wat nu? Alle hoop was gericht op deze operatie. Het is stil. Iedereen kijkt verslagen. Dokter Marianne staart wezenloos voor zich uit. Er is niemand die het weet. Ik vraag of we Guusje gaan verliezen. Weer is het stil. Heel stil.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Ivan Sciapeconi – De kinderen van Villa Emma

Recensie: Esther van den Berg – De wereld van Worm - vormen