Op de vreemdste momenten staan ze voor de deur: de mannen met brieven. Sinds de moeder van Adam die enveloppen krijgt, is ze veranderd in een dekbed. Het zakgeld is gestopt, en de koelkast wordt steeds leger. Adam loopt rond met te kleine schoenen. Erover praten met zijn beste vriendin Maysa lukt niet, want ze lijkt ineens geen tijd meer voor hem te hebben. Wat is daar aan de hand?
Adam wil eigenlijk het liefst een doodgewoon jaar in groep acht. Maar als hij ook nog de hoofdrol krijgt in de eindmusical, is het wel duidelijk dat dat er niet in zit…

ISBN: 9789021468624 – Uitgeverij Volt – Aantal pagina’s: 133 – Jeugdboek

3 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘In Mijn moeder is een dekbed lees je hoe het voor kinderen is om in armoede op te groeien.’

Verhaal

Adam zit in groep 8 en woont samen met zijn zusje Nina, hond Bobbie en zijn moeder in een klein flatje. Sinds er regelmatig vreemde mensen voor de deur staan die brieven achterlaten voor zijn moeder, is zij veranderd in een dekbed; ze ligt alleen nog maar in bed en Adam zorgt voor zichzelf, zijn zusje en de hond. Op school wordt ondertussen gerepeteerd voor de eindmusical en worden voorbereidingen getroffen voor het schoolkamp, maar hoe kun je hiervan genieten als je op te kleine schoenen rondloopt, aan het einde van de maand alleen nog maar noedels kunt eten en je moeder de hond wegdoet omdat de verzorging te veel geld kost?
— Ies

Het boek

Mijn moeder is een dekbed is echt een jeugdboek, voor de oudste leerlingen van de basisschool. Er staan geen illustraties in het boek en het is een degelijk verhaal. Naar mijn mening had het verhaal wel nog wat meer uitgediept mogen worden. Het oplossen van de armoede binnen het gezin ging nu erg makkelijk. Het is juist goed om kinderen te laten zien dat armoede niet zomaar opgelost is en dat kinderen daar heel lang last van kunnen hebben.
— Ies

Schrijfstijl

Het boek is vlot geschreven en leest makkelijk. Als volwassene lees je het makkelijk in een uurtje uit; kinderen zullen er waarschijnlijk iets langer over doen. In het verhaal wordt op school de musical De kleine zeemeermin’ opgevoerd. Een bekend verhaal, maar om nu hele stukken van liedjes uit de originele musical of film in het boek over te nemen is misschien een tikkeltje overdreven.
— Ies

Passage uit het boek

‘‘Ik wil jullie iets vertellen. Het klinkt misschien heel erg, maar achteraf zal het meevallen. Het is maar voor even. Onthouden jullie dat?’ zegt ze. ‘Wat kan er nou zo erg zijn?’ verzucht Nina. Ik probeer aan mama’s ogen te zien wat er aan de hand is. Maar ze kijkt me niet aan. Als volwassenen iets moeilijks gaan vertellen, kijken ze je nooit recht aan. Ze schrijven het liever in een dagboek. Mama veegt met haar hand over de eettafel. Er liggen helemaal geen kruimels op. Ze schraapt haar keel. ‘Ik heb Bobbie, ehm… uitgeleend.’

Voor wie is het boek?

Voor meisjes of jongens?

Leesvoorschrift

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Ali Hazelwood – De liefdeshypothese

Recensie: Clare Mackintosh – Gegijzeld