Recensie: Pam Jenoff – Het meisje met de blauwe ster

Recensie: Pam Jenoff – Het meisje met de blauwe ster


1942. Sadie is achttien en bevindt zich midden in de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog in het getto van Krakau. Als de nazi’s het getto leegruimen, vlucht Sadie met haar zwangere moeder het riool in.

Ella leidt op haar beurt een luizenleventje dankzij haar stiefmoeders goede band met de nazi’s. Maar haar vrienden hebben haar in de steek gelaten en haar verloofde is naar het front gestuurd.

Tijdens een van haar eindeloze, eenzame wandelingen door Krakau ontdekt Ella Sadies schuilplaats. De mensonterende plek waar Sadie zich bevindt en de angst waarin ze leeft raken Ella diep, en ze besluit haar te helpen. Voorzichtig bouwen de twee een band op, maar als de oorlog heviger wordt, lijkt hun vriendschap levensgevaarlijk: voor Ella, Sadie én iedereen om hen heen…

ISBN: 9789401616904 – Xander Uitgevers – Aantal pagina’s: 396 – Roman


*****

3 van de 5 sterren – Isolde


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘De Tweede Wereldoorlog op microniveau, met een iets te dikke feelgood-saus.’

Hoofdpersonages

*****

Twee jonge vrouwen spelen de hoofdrol in Het meisje met de blauwe ster. Twee vrouwen die onder totaal verschillende omstandigheden leven en de Tweede Wereldoorlog proberen te overleven. In het begin van het boek ontruimen de nazi’s het joodse getto in Krakau. Een paar gezinnen weten ternauwernood te ontsnappen en vinden een schuilplaats in het riool. De achttienjarige Sadie is één van hen. Haar vader verdrinkt in het riool en haar moeder is zwanger.

Ella woont samen met haar stiefmoeder die innige relaties onderhoudt met Duitse officieren. Hierdoor weten ze de oorlog relatief soepel door te komen. Ella heeft weinig vrienden en haar aanstaande verloofde heeft haar aan het begin van de oorlog verlaten.

Op een dag ziet Ella door het rooster naar het riool ogen en ze ontdekt Sadie. Ze zoekt haar vaker op, ze praten en Ella zorgt dat Sadie af en toe een klein beetje voedsel krijgt.

Aan de hand van de cover verwachtte ik overigens op voorhand wat andere hoofdpersonen, Ella en Sadie zijn echter ouder dan het meisje op de voorkant.
— Isolde

Sfeer

*****

Het is natuurlijk onvoorstelbaar dat mensen zich weken, maanden in het riool kunnen schuilhouden en kunnen overleven zonder ontdekt te worden. Het is echter echt gebeurd in Polen, zij het in een andere stad dan Krakau. De dreiging is enorm, zowel voor Sadie en haar medebewoners als voor Ella. Het riool dreigt een aantal keer te overstromen, de onderduikers schuilen in een ruimte net onder een kerk en moeten dus heel stil zijn, het eten dreigt op te raken en Sadies moeder bevalt van een baby. En Ella staat geregeld stil op straat om te praten met Sadie, je zou zeggen dat dat zou opvallen.

In het begin grijpt het gevaar je echt bij de keel, maar in de loop van het verhaal zwakt dat gevoel wat af. Heel veel dingen lopen beter af dan je zou verwachten, het lijkt allemaal net wat te gemakkelijk te gaan. Het boek straalt voor mij net wat meer feelgood uit dat ik had verwacht.
— Isolde

Schrijfstijl

*****

Het meisje met de blauwe ster leest makkelijk en vlot. De auteur weet je snel in het boeiende verhaal te trekken. Pam Jenoff weet ook waar ze over schrijft. Ze is gespecialiseerd in de oorlogservaringen van Poolse Joden en heeft een tijd vanuit Krakau gewerkt aan het behoud en onderhoud van Auschwitz.
Het einde van het verhaal ging mij echter wat te snel. Er kwam tot twee keer toe een twist in het verhaal, die je logischerwijs niet zag aankomen. Ze zaten mij echter te dicht op elkaar en gaven mij het gevoel dat het verhaal te snel een afronding moest krijgen.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Toen kwam Sadie in mijn gedachten. Zij had me nodig op een manier die nieuw voor me was, ze rekende op me voor het eten waarmee ze kon overleven. Ik dacht aan de keren dat ik machteloos had staan toekijken, eerst bij Miriam en later toen de vrouw met haar twee kinderen van de brug was gesproken. Ik had niets gedaan, of dat nu vanwege de omstandigheden was of uit vrije keuze. Nu kon ik een verschil maken. Het zou gemakkelijk zijn om weg te gaan, maar er was moed voor nodig om te blijven. Ik kon niet gaan, in elk geval niet nu. Ik vouwde de envelop dubbel en stopte hem in mijn zak.’

Leesvoorschrift

Lees dit boek niet vlak voordat je ’s avonds laat in het donker nog de hond moet uitlaten terwijl het stil is op straat, je ziet achter elke struik en lantaarnpaal onverwacht gevaar. Het is verstandiger om overdag op de bank te zitten met wat rustige achtergrondmuziek en een pot verse thee.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

65%

35%

Hoe dik is de pil?

396 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk


+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.