In de Hobokense Polder wordt het lijk aangetroffen van een man die op een gruwelijke manier vermoord werd. Kort daarop vindt men ook het lijk van een vrouw, ze was een ex-collega van de vermoorde man.
Commissaris Eric Michiels en zijn team vermoeden dat de moorden wel eens het gevolg zouden kunnen zijn van de racistische opvattingen die de vermoorde Bert Peeters erop nahield. Alle sporen wijzen in de richting van twee allochtone jongeren als de daders. Zij verdwenen spoorloos de nacht van de moord en hadden eerder een conflict met Peeters.
Als uit een tekst die Peeters schreef en uit de connecties die hij onderhield blijkt dat hij zelf geen onbeschreven blad is, krijgt het moordonderzoek een geheel andere wending.

ISBN: 9789022338674 – Uitgeverij Manteau – Aantal pagina’s: 381 – Thriller

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘De laatste stap is een spannende thriller die zich vlot laat lezen.’

Hoofdpersonages

De hoofdpersonages in De laatste stap zijn commissaris Eric Michiels en Julie Winters, beiden werkzaam bij de Antwerpse politie. Eric leidt het onderzoek naar de moorden op Bert Peeters en Dina Kuijpers. Eric en Julie werken al verschillende jaren samen en vormen een goed team dat elkaar aanvult en aanvoelt. Hun relatie is heel vertrouwelijk en net dat ietsje meer dan vriendschappelijk, alhoewel ze geen relatie hebben.
— Marita

Sfeer

De laatste stap boeit vanaf de eerste bladzijde.  Het is een fictief verhaal, maar in het licht van de recent oplaaiende agressie in Antwerpen en het feit dat het boek zich in deze stad afspeelt, zet het verhaal aan tot nadenken.
De feiten beschreven in het boek zijn zonder meer gruwelijk te noemen. Onderwerpen als racisme, extreme jaloezie, rassenhaat en zware agressie als gevolg hiervan komen aan bod. Het boek wordt aangenaam en menselijk gehouden door de vriendschappelijke sfeer tussen de mensen van het onderzoeksteam van de politie.
— Marita

Schrijfstijl

De laatste stap is het eerste boek van Paul De Bruyn dat ik heb gelezen. De schrijfstijl van deze schrijver bevalt me door de directheid er van. Hij verliest zich niet in overbodige beschrijvingen die niet bijdragen aan het verhaal. Hij herhaalt regelmatig bepaalde feiten waardoor je gemakkelijk mee blijft met het verhaal.
Hij slaagt er in om de personages zodanig te beschrijven dat je empathie voelt voor hen.
— Marita

Passage uit het boek

‘In de nacht van het eerste zware onweer waren Bert Peeters en Dina Kuijpers vermoord. Straks een week geleden. Peeters was al begraven en ze stonden nog bijna nergens met hun onderzoek. Geen spoor van de vermoedelijke daders Mohammed en Abdelaziz. Als zij hem hadden vermoord, waarom dan? Om wraak te nemen op een racist met wie ze het al vaak aan de stok hadden gehad? Omdat hij te weten was gekomen dat zij Dina Kuijpers tot dat schijnhuwelijk hadden willen dwingen? Maar had het daar wel iets mee te maken? En wie had haar vermoord? Bert Peeters? Hij was bij haar geweest. Diezelfde avond. Onweerlegbaar. Of waren het toch de twee broers die het gedaan hadden? Waren twee van de andere telefoons waarvan het signaal was opgepikt van hen? En als zij het hadden gedaan, opnieuw waarom? Wist Dina Kuijpers dat de broers hadden afgerekend met Peeters? Was zij een lastige getuige? Of was er iets anders in het spel? Had Bert Peeters het echte gevaar dat hem bedreigde niet gezien, zoals Nick Borgers had gesuggereerd?’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Sofie Delporte – Ik kan je redden

Recensie: Bjorn Van Den Eynde – De engelenmoord