Recensie: Het schot dat niemand raakte

De hoogbejaarde leden van de moordclub (op donderdag) zijn naarstig op zoek naar een nieuwe zaak om op te lossen en stuiten op de mysterieuze dood van een journaliste tien jaar geleden. Samen met de oud-collega van deze journaliste, de plaatselijke televisieberoemdheid Mike Waghorn, storten ze zich op de zaak.
Ondertussen hoopt Elizabeth, de officieuze leider van de moordclub, haar verleden bij de inlichtingendienst eindelijk achter zich te laten. Maar dat blijkt nog niet zo makkelijk, want ze wordt ontvoerd door een Zweedse crimineel, die haar een ultimatum stelt: ze moet een oude bekende vermoorden.
Terwijl Elizabeth en Joyce naar Londen reizen, duiken de andere leden van de moordclub op de tien jaar oude moordzaak. Ze worden geholpen door een bonte stoet aan nieuwkomers en ontdekken een verband tussen de moord en de missie van Elizabeth. Zullen ze de zaak op tijd oplossen om Joyce te redden?

ISBN: 9789403169613 – Uitgeverij Cargo – Aantal pagina’s: 432 – Spanning

*****

5 van de 5 sterren – Antoine

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Wederom een geslaagde combi van spanning en humor.’

Hoofdpersonages

*****

Hun enige wapen is een blocnote met pen; hun opleiding bestaat uit het kijken van een wekelijkse portie detectives en misdaadseries… De vier bejaarde bewoners Joyce, Elizabeth, Ibrahim en Ron houden elke donderdagochtend een bijeenkomst van hun moordclub in de legpuzzelzaal van het seniorencomplex Coopers Chase. Ze gaan zelf op research uit, reizen af naar verre en minder verre bestemmingen en proberen zo feiten te achterhalen. Met deze feiten helpen ze de politie van Fairhaven. Vanwege hun charmes worden de vier speurneuzen als aimabel en innemend ervaren.
Joyce is een typische babbelkous die graag taarten bakt en nieuwtjes in haar dagboek schrijft, maar wat onwennig staat tegenover de moderne ontwikkelingen. Ze trekt vaak op met Elizabeth, vroeger werkzaam bij de Britse veiligheidsdiensten, die vaak de uitstapjes met Joyce regelt om op onderzoek in het veld te gaan en altijd doortastend te werk gaat. Voormalig psychiater Ibrahim weet door middel van zijn berekeningen de verschillende theorieën van de moordclub te toetsen. Hij trekt vaak op met voormalig vakbondsleider Ron, die beslist niet op zijn mondje gevallen is en in Het schot dat niemand raakte een romance beleeft.
— Antoine

Sfeer

*****

Het verhaal in Het schot dat niemand raakte kenmerkt zich, net zoals De moordclub (op donderdag), door een succesvolle mengeling van enerzijds spanning (in de vorm van een detectiveroman) en anderzijds aanstekelijke humor en absurditeit. Met betrekking tot dat laatste: er vinden in dit boek, in vergelijking met De moordclub (op donderdag), veel meer situaties plaats die in de realiteit ondenkbaar zijn, maar wel fantasievol.
— Antoine

Schrijfstijl

*****

Kort gezegd is het verhaal in het boek zeer goed leesbaar, vervat in korte hoofdstukken, zonder moeilijke woorden of al te lange zinnen. Het tempo waarin de gebeurtenissen elkaar opvolgen is precies goed. De vele dialogen zijn uitstekend en het verhaal is origineel. De personages en bijpersonages zijn goed uitgewerkt. Minder goed scoort het boek op realiteitsgehalte en geloofwaardigheid. Tenslotte is de ontknoping zorgvuldig uitgewerkt.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Het wapen dat ze vonden, was in een lichtblauwe doek gewikkeld en lag een meter of tien diep begraven in het bos. Elizabeth had het even bekeken voordat het was weggereden voor onderzoek. Bij het woord ‘vuurwapen’ had ze een revolver verwacht, of in ieder geval een soort pistool. Maar dit was een halfautomatisch aanvalswapen. Andrew Everton keek net zo verrast als zij – het was een enorm apparaat. Er was geen munitie, maar wel een metalen kist, die ongeveer honderdduizend pond aan contant geld leek te bevatten.
Dus misschien was het moordwapen nu gevonden, net als eindelijk een deel van de opbrengst van de zwendel. Tijd en forensisch onderzoek zouden het leren.’

Leesvoorschrift