Susan Hill – The Woman in Black | Boekiewoogie

Arthur Kipps is een ambitieuze en jonge notaris uit Londen die naar een klein dorpje reist voor een klus. Hij moet een oud landhuis doorzoeken om belangrijke papieren te verzamelen van de overleden mevrouw Drablow. Ze woonde in Eel Marsh House, een landhuis omgeven door een moeras. Al tijdens zijn reis krijgt hij het gevoel dat er iets vreemds aan de hand is. Op de begrafenis van mevrouw Drablow ziet hij een vrouw in het zwart. En vanaf dat moment blijft ze hem achtervolgen…

ISBN: 9780 140 071 337 – Penguin Books – Aantal pagina’s: 139 – Thriller

*****

5 van de 5 sterren — Coby

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Start!

Recensie in één zin

‘Een ijzingwekkend boek dat je oprecht bang maakt.’

Hoofdpersonages

*****

Arthur Kipps is jong, ambitieus en halsoverkop verliefd op zijn Stella. Hij wil zichzelf bewijzen tegenover zijn baas, maar eigenlijk is zijn hoofddoel een betere toekomst voor hem en Stella. Hij is verstandig, intelligent en allesbehalve bang aangelegd. En dat maakt alles alleen maar enger.
— Coby

Sfeer

*****

Vanaf het begin hangt er iets onheilspellends in de lucht. Maar wat? Langzamerhand wordt je het verhaal ingezogen en ontrafel je beetje bij beetje het mysterie van Eel Marsh House. Je ziet het huis voor je, je ruikt de mistige moerassen en je voelt de vochtige kou. En je wéét dat er iets ergs gaat gebeuren: de vraag is alleen wanneer en hoe.
— Coby

Schrijfstijl

*****

Je ziet alles voor je, alsof je over Arthur’s schouder meekijkt. Alles wordt zo vluchtig en tegelijkertijd glashelder omschreven, waardoor je de adrenaline en de angst voelt en alleen nog maar sneller gaat lezen. Ook de gedachten van Arthur zijn zo goed op papier gezet, dat je meegaat in zijn besluiteloosheid en net zo schrikt van alles wat hem overkomt als hijzelf. Het einde is kalm geschreven, wat past bij hoe onvermijdelijk het is.
— Coby

Passage uit het boek

‘Tell me, that other woman…’ I said as I reached his side, ‘I hope she can find her own way home… she looked so dreadfully unwell. Who was she?’
He frowned.
‘The young woman with the wasted face,’ I urged, ‘at the back of the church and then in the graveyard a few yards away from us.’
Mr Jerome stopped dead. He was staring at me.
‘A young woman?’
‘Yes, yes, with the skin stretched over her bones, I could scarcely bear to look at her… she was tall, she wore a bonnet type of hat… I suppose to try and conceal as much as she could of her face, poort hing.’
For a few seconds, in that quiet, empty lane, in the sunshine, there was such a silence as must have fallen again now inside the church, a silence so deep that I heard the pulsation of the blood in the channels of my own ears. Mr Jerome looked frozen, pale, his throat moving as if he were unable to utter.

Leesvoorschrift