Alizeh is een onopvallende bediende. Niemand in Ardounia mag weten wie ze echt is: een djinn. Haar volk is vrijwel volledig uitgeroeid, ook haar ouders zijn vermoord. Sindsdien is ze haar leven niet zeker en houdt ze haar bovennatuurlijke krachten verborgen.
Maar dan maakt Alizeh een vergissing.

Kamran is de kleinzoon van koning Zaahl en de kroonprins van Ardounia. Hij weet dat er een profetie is gedaan over het lot van zijn grootvader: een demonachtig wezen met ijs in diens bloed zal hem doden. Kamran is vastbesloten om het monster te vinden en te stoppen, voordat de profetie in vervulling kan gaan.
Maar dan wordt hij verliefd op een bediende.

ISBN: 9789463494052 – Uitgeverij Blossom Books – Aantal pagina’s: 480 – Fantasy, Young Adult

5 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Alizeh. De duistere profetie is een sterk eerste deel van een sprankelende YA-fantasytrilogie.’

Hoofdpersonages

Alizeh is een djinn en heeft het altijd koud. Ze moet zichzelf verborgen houden en werkt als dienstmeid in Villa Baz. Alizeh is op de vlucht zo lang als ze zich kan herinneren en blijft nooit lang op een plek, al haar bezittingen passen in een enkele tas.
Kamran is de kroonprins van Ardounia, goed in observaties maar een tikkeltje naïef als het gaat om het ‘gewone’ volk. Wanneer hij Alizeh op straat ziet, weet hij meteen dat ze meer is dan alleen een dienstmeid. Kamran gaat op onderzoek uit, met vergaande gevolgen.
— Frederique

Sfeer

Alizeh. De duistere profetie lijkt redelijk sloom te beginnen. De gebeurtenissen zijn niet extreem spannend, maar langzaamaan begint het tijdens het lezen te dagen dat dit alles juist enorm belangrijk is. Het boek wordt steeds spannender naarmate je verder leest, maar het einde voelt dan weer een beetje te kort in verhouding met de rest. Dit zorgt er wel meteen voor dat je uitkijkt naar deel 2.
— Frederique

Schrijfstijl

Tahereh Mafi zorgt er met haar schrijfstijl voor dat je echt het boek ingetrokken wordt. Het is uitgebreid en gedetailleerd waar het moet, maar zonder overdreven of overdadig te zijn. Je verliest tijdens het lezen het besef hoeveel pagina’s je gelezen hebt en het is dan ook moeilijk om te stoppen met lezen.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Geweld alleen zou niets oplossen, dat wist ze. Woede zonder richting was niet meer dan hete lucht, het ene moment was ze er nog, het volgende was ze weg. Ze had dit keer op keer zien gebeuren bij haar eigen mensen. Djinns hadden geprobeerd de regels in de wind te slaan en hun natuurlijke vaardigheden te gebruiken ondanks de beperkingen van de Klei-wetten, en ze hadden er allemaal onder geleden. Dagelijks waren tientallen djinn-lichamen opgehangen op het plein als een soort slinger, waren er nog meer op de brandstapel gezet en weer anderen waren onthoofd of van hun ingewanden ontdaan.
Hun afzonderlijke inspanningen hadden niets uitgehaald. Alleen door alle djinns te verenigen was er hoop om echt iets te kunnen veranderen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Tahereh Mafi – Alizeh. Het lot van de…

Recensie: Tui T. Sutherland - De helderste nacht…