Een volmaakte eenheid  is een aangrijpende roman over de slavernij in Amerika rond 1848.
Henry O’Toole ontvlucht het door hongersnood geteisterde Ierland en vertrekt naar Amerika.
Als rondtrekkende smid belandt hij op de plantage Jubilee in Virginia. Daar ontmoet hij Sarah, een tot slaaf gemaakte dienstmeid, die lijdt onder de gevaarlijke eisen en grillen van haar witte meesters.
De aantrekkingskracht tussen Henry en Sarah is groot, maar ook gevaarlijk. Zal hun liefde sterk genoeg zijn om de beperkingen van een maatschappij, waarin hun relatie als illegaal en immoreel wordt gezien, te overwinnen?

ISBN: 9789056727000 – Uitgeverij Signatuur – Aantal pagina’s: 352 – Roman

4 van de 5 sterren – Joke

Recensie in één zin

‘Een waargebeurd verhaal over een verboden liefde, opoffering en vrijheid.’

Hoofdpersonages

Henry O’Toole vertrekt na het overlijden van zijn ouders met zijn zussen Maggie en Beth vanuit Ierland per schip naar Amerika. De oogst is mislukt en er is hongersnood in Ierland. Henry komt als enige aan in New York, zijn beide zussen zijn bezweken aan boord van het schip.
Hij is een vechter en pakt alles aan om te overleven. Hij verandert zijn naam van O’Toole in Taylor om zodoende meer kans te maken op werk, want Ieren worden hier niet geaccepteerd. Zo vindt hij werk als smid op de plantage Jubilee en hij ziet met afschuw de behandeling van de slaven.
Ook ontmoet hij daar Sarah en hij voelt meteen dat dit een bijzondere vrouw is.

Sarah is op de slavenveiling als huisslaaf verkocht aan Matthew en Martha Johnson en zij moet onder andere voor hun zoontje Thomas zorgen. Sarah verblijft op de plantage Jubilee en het is lastig voor haar om haar plaats te vinden tussen de andere huisslaven. Ze mist haar moeder en broer, die ook als slaaf zijn verkocht. Met veel doorzettingsvermogen probeert zij zich staande te houden. Wanneer er een serieuze liefdesrelatie ontstaat tussen Sarah en Henry is dit niet zonder risico’s en ontvangt zij van lang niet alle andere slaven hulp.
— Joke

Sfeer

Het verhaal is zo aangrijpend geschreven dat je een gevoel van afschuw krijgt over de behandeling van de mensen, die tot slaaf gemaakt zijn. De volhardende houding van Henry en zijn liefde voor Sarah om samen met haar een leven op te bouwen maakt dat je het boek steeds weer oppakt om door te lezen.
— Joke

Schrijfstijl

Het verhaal is chronologisch beschreven en bovenaan de hoofdstukken staat aangegeven welke persoon zijn verhaal vertelt. Zo kruip je makkelijk in het hoofd van deze persoon.
Tammye Huf heeft een prettige en vlotte schrijfstijl.

Ik noem hierbij de noot van de vertaalster: ‘De veelvuldig gebruikte schrijnende woorden zoals ‘neger’ en ‘slaaf’ heeft de schrijfster gebruikt om de rauwe historische werkelijkheid van tot slaaf gemaakten recht te doen’. Zij heeft haar daarin gevolgd.
— Joke

Passage uit het boek

‘Meester heeft een aantal vrienden op bezoek, dus ik kan niet naar bed. Mijn voeten doen pijn van al het staan. Ik verplaats mijn gewicht en til een voet op, nauwelijks van de grond, en krul mijn tenen en draai mijn enkel. Ik verplaats mijn gewicht en doe de andere voet, langzaam bewegend zodat niemand het zal opmerken.
‘Waarom zouden we mensen tegemoetkomen die het toch nooit zullen begrijpen?’ vraagt dat Congreslid Bocock met het baardje aan de kin.
Ik snap niet waarom hij denkt dat een pluk geitenbaard die heen en weer zwiept wanneer hij praat hem goed staat. Hij steekt zijn glas uit en schudt ermee, en ik kom aangesneld met de fles. Ze hebben de hele avond wijn gedronken en zijn nu op whisky overgestapt. Die fles hebben ze ook bijna soldaat gemaakt.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Angela Britnell – Alleen met jou

Recensie: Ildefonso Falcones – De vrouwen van de…