Parijs wordt geteisterd door aanhoudende regen en de familie Malegarde komt bijeen om de zeventigste verjaardag van Paul Melegarde te vieren. Terwijl de Seine buiten haar oevers treedt brengt het weerzien oude angsten en verborgen geheimen naar boven. Paul, zijn vrouw, zoon en dochter worden gedwongen ergernissen en conflicten opzij te zetten, om één front te vormen tegen het onverbiddelijke water.

ISBN: 9789026345999 – Ambo|Anthos uitgevers – Aantal pagina’s: 294 – Roman

3 van de 5 sterren – Annechien

Recensie in één zin

‘Een mooie roman over hoe een gebroken familie door een ramp bij elkaar worden gebracht.’

Hoofdpersonages

De familiereünie gaat over de familie Malegarde. De Franse vader Paul, de Amerikaanse moeder Lauren en hun twee volwassen kinderen Linden en Tilia. Paul Malegarde is een beroemde bomenkenner en heeft zijn leven gewijd aan het redden van bomen. Paul is een rustige man die compleet in zijn eigen wereld zit. Tijdens de eerste avond van de reünie krijgt Paul een beroerte en hij belandt in het ziekenhuis. Lauren is een mooie opgetogen vrouw die niet zo goed met haar emoties kan omgaan. Tilia is een vrolijke vrouw met een dochter van 18, Mistral. Ze is erg pittig en zeker niet op haar mondje gevallen. Linden is een beroemde fotograaf die in San Francisco samenwoont met zijn verloofde Sacha. Linden heeft zijn familie pas heel laat verteld dat hij homoseksueel was en de reacties daarop waren erg wisselend.
— Annechien

Sfeer

De familiereünie speelt zich af midden in een ramp en dat merk je ook aan de sfeer. In het begin is er nog geen sprake van een ramp en je merkt ook dat de sfeer nog erg nuchter is, want niemand maakt zich zorgen. De familie beseft zich echter steeds meer dat er wel degelijk een ramp op komst is en dat maakt de sfeer ook een stuk gespannener. Naarmate De familiereünie vordert en steeds meer geheimen aan het licht komen, is de spanning om te snijden.
— Annechien

Schrijfstijl

Aan de schrijfstijl van Tatiana de Rosnay kon ik dit keer maar niet wennen. Ik had het gevoel dat iemand me het verhaal vertelde en ik beleefde het niet zelf mee. Je merkt ook wel aan het stukje dat ik uit De familiereünie heb overgenomen dat het onpersoonlijk overkomt. Tussen de hoofdpersonen wordt namelijk niet echt gesproken. Ze denken na over het gesprek dat zich afspeelt en dat vond ik zelf erg onprettig. Ze denken na over de dingen die ze zeggen, over de vragen die ze stellen en zelfs over de antwoorden die ze krijgen.
— Annechien

Passage uit het boek

‘Na te hebben gedoucht gaat hij naar de eetzaal beneden. Zijn vader ziet er nog steeds bleek en merkwaardig pafferig uit. Gebogen over zijn kom eet hij zijn muesli. Elke beweging lijkt hij in slowmotion uit te voeren. Lauren kijkt opgewekt, maar lacht net iets te vrolijk. Wat maakt het uit dat het regent? Ze kunnen toch naar het museum? Via internet heeft ze voor iedereen kaartjes gekocht en als iemand moe wordt, dan gaan we ergens zitten, zegt ze, daar zijn in het museum plekken genoeg voor. Tilia? Die slaapt nog, zoals gewoonlijk.
Linden praat zacht met zijn vader en vraagt hoe hij zich voelt. Het is immers zijn verjaardag, en die gaan ze vanavond vieren. Paul antwoordt met een zwakke, schorre stem. Zijn ogen zijn waterig en rood omfloerst. Hij oogt zo anders dan anders dat Linden niet begrijpt dat ze geen dokter hebben gebeld.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Tatiana de Rosnay – Dit leven is van jou

Recensie: Guillaume Musso – Het meisje uit de Seine