In de Antwerpse haven wordt een vrouw van middelbare leeftijd op een gruwelijke wijze vermoord. Korte tijd daarvoor werd een man op een vergelijkbare wijze vermoord. Commissaris Liese Meerhout, hoofdinspecteur Michel Masson en hun team hebben de taak om op zoek te gaan naar de daders.
Ze worden meegezogen in een web van duistere intriges in de drugs- en maffiawereld en in een draaikolk van wraak en onnoemelijk geweld.
Het wordt een frustrerende zoektocht, waarbij Meerhout en Masson het gevoel hebben de dader en de motieven te kennen, maar toch geen stap vooruit geraken in het onderzoek. De waarheid blijkt uiteindelijk net anders te zijn dan ze hadden vermoed.

ISBN: 9789463937320 – Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts – Aantal pagina’s: 332 – Thriller

5 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘Jacht is een bloedstollende, meeslepende thriller van hoog niveau.’

Hoofdpersonages

Liese Meerhout en Michel Masson werken voor de Antwerpse politie. Zij is commissaris en hij hoofdinspecteur. Ze werkten in het verleden al regelmatig samen aan misdaadonderzoeken en voelen elkaar feilloos aan. Buiten hun professionele band hebben ze ook privé een goede onderlinge verstandhouding, mede door het feit dat Liese samenwoont met Matthias, de zoon van Masson.
De Albanese familie Bogdani verrijkt zichzelf door hun activiteiten in het drugsmilieu. Als een lading kostbare drugs van hen gestolen wordt zinnen ze op wraak en hierbij ontzien ze niets of niemand. Hun tegenstander is de Spaanse drugsmaffia. Maar ook gewone mensen lijken het slachtoffer te worden van deze bendes.
— Marita

Sfeer

Jacht van Toni Coppers is een boek dat je niet zomaar naast je neerlegt. Eens je begint te lezen, wil je het boek gewoon in één keer uit hebben. Het is een boek dat je laat huiveren door de gruwelijkheid van de misdaden. Maar tegelijk is er ook veel menselijkheid in het verhaal door de verstandhouding tussen Liese en Masson, het begrip voor beslissingen van mensen rondom hen en de bezorgdheid om het lot van anderen. De uiteindelijke afloop van het verhaal is een totale verrassing.
— Marita

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Toni Coppers is heel direct. Hij slaagt erin om met weinig woorden een sfeer te scheppen en een omgeving zodanig te beschrijven dat het boek zich als een film voor je afspeelt.
De hoofdpersonages worden niet als superhelden voorgesteld, maar als mensen met hun eigen vaardigheden en tekortkomingen. Hij laat Liese Meerhout en Michel Masson, samen met hun entourage, echt tot leven komen.
— Marita

Passage uit het boek

‘De jongen past ook niet in het rijtje van de andere slachtoffers,’ kwam Masson te hulp. ‘De beide andere doden kunnen rechtstreeks worden gelinkt aan de verdwenen partij coke van zes jaar geleden, maar Rayan Choukri helemaal niet, toen was hij nog maar een jongetje van twaalf.’
Liese maakte met een gebaar duidelijk dat ze hun argumenten apprecieerde, maar voor ze kon verdergaan, kwam Laurent tussenbeide.
‘Als er geen link is tussen Rayan Choukri en de verdwenen coke van Bogdani, moet zijn dood verband houden met het feit dat hij is opgepakt en verhoord is, dat kan bijna niet anders. De vraag is dan: hoe komt de bende van Bogdani zo snel te weten dat een eenvoudige uithaler van een andere bende is opgepakt?’
‘Suggereer je nu dat Bogdani een informant bij de politie heeft?’ vroeg Nouredinne.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Toni Coppers – Onschuld

Recensie: Paul De Bruyn – De laatste stap