Recensie: Valentijn Ringelberg – De eeuw van de Vhéi
Ontrafel vier verhalen die de geschiedenis van Vha’Rymn vormden.
Op Jho, een eiland ver weg van Vha’Rymn, wordt de jonge Umuli Acksol door de eilandsjamaan aan zijn nieuwe levenspartner gekoppeld. Uit een visioen van de sjamaan blijkt dat de Schepper meer voor hem in petto heeft, iets dat het eiland op haar grondvesten doet schudden.
Velara werkt in de winkel van haar oom als ze bezoek krijgt van een toegetakelde vrouw. Gelukkig weet ze haar een helpende hand te bieden, al blijkt het uiteindelijk een voorbode te zijn van een gebeurtenis die Velara’s leven – en dat van haar dochter – voor altijd zal veranderen.
Als Vhéi groeit Yza op bij zijn Nomadenfamilie in de bergtempel van Nepherië. Hoe ouder hij wordt, hoe rustelozer zijn vleugels beginnen te worden. Ze snakken naar vrijheid. Zal het Yza lukken om zijn lotsbestemming te omarmen?
Op boerderij Woestzicht heerst er een ziekte die bekendstaat als De Zwarte Kus. Het tast de gewassen aan en Nüro en zijn ouders zien hun inkomsten in rook opgaan. Toch lijkt er een lichtpuntje aan de horizon te verschijnen, een kans die grote gevolgen zal hebben.
ISBN: 9789083189079 – CauldronBooks – Aantal pagina’s: 204 – Young adult
4 van de 5 sterren – Isolde
Start scrollen!
Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.
Recensie in één zin
‘Als je houdt van fantasy is de young adult-serie van Valentijn Ringelberg, waar De eeuw van de Vhéi een prequel van is, een absolute aanrader.’
Hoofdpersonages
De eeuw van de Vhéi is een prequel op de twee eerdere romans uit de serie, Voorbij het Wederwoud en Als het duister roept. Ook de novelle Hij die niet bestaat is overigens een prequel.
Het boek bestaat uit vier korte, relatief losstaande verhalen, met ieder eigen hoofdpersonen. Er zijn hoofdrollen weggelegd voor Acksol, Velara en haar dochter, Yza en Nüro. Hoe ze zich tot elkaar en vooral tot de centrale verhaallijn verhouden, lees je in De eeuw van de Vhéi.
Als je de andere boeken uit de serie al hebt gelezen, ga je wat oude bekenden ontmoeten. De verhalen spelen zich af in een tijd vóór de twee romans en geven je meer inzicht in de motieven en beweegredenen van deze bekende personages. Het maakt soms ook dat je met andere ogen naar hen kijkt.
— Isolde
Sfeer
De sfeer in de verhalen in De eeuw van de Vhéi balanceert tussen sprookjesachtig enerzijds en grimmig en duister anderzijds. Ik moest even op gang komen in het eerste verhaal, maar dat gevoel was gelukkig snel voorbij. Het boek is een mooie aanvulling op de serie. Valentijn Ringelberg heeft een boeiende wereld met verschillende volken opgebouwd, waarover je in ieder boek weer wat meer leert.
— Isolde
Schrijfstijl
De verhalen in De eeuw van de Vhéi lees je relatief snel uit. Dat vind ik altijd een beetje jammer van korte verhalen, wanneer je helemaal middenin de gebeurtenissen zit, is het weer afgelopen. Dat valt ook op bij de overige boeken van deze serie, ze zijn allemaal relatief dun, zeker voor fantasy. Dat maakt de verhalen wel extra toegankelijk voor de wat jongere lezers in de doelgroep, die afgeschrikt kunnen worden door dikke boeken.
Ringelberg heeft oog voor detail. Zijn beschrijvingen van zowel de omgeving als de mensen zijn heel beeldend en als je even je ogen dichtdoet, zie je ook letterlijk wat er gebeurt.
— Isolde
Passage uit het boek
‘Het feest was losgebarsten. De stammen uit de vier windstreken vierden gezamenlijk de succesvolle vorming van nieuwe verbintenissen. Zowel jonge als oude Umulus dansten in de rondte om de vuurplaats heen, zongen luidkeels liederen en speelden op trommels in alle soorten en maten. Daarnaast deden ze zich te goed aan de diverse hapjes waar de verschillende stammen in gespecialiseerd waren. Oudtante Caah was samen met de ouderen van de Oosterstam gedroogde vis aan het rondbrengen, ingelegd met kruiden van zowel het eiland als van de nabijgelegen koraaltuinen onder het wateroppervlak.
De dochter van stamhoofd Nuy – Meerni – bewoog haar hoofd op het ritme van de muziek op en neer. Mijn vrouw Meerni, corrigeerde ik mezelf in gedachte.’
Leesvoorschrift
Met De eeuw van de Vhéi wil je graag op je vrije middag buiten op een bankje in het park of gewoon op een windstil plekje in je achtertuin zitten. De geluiden van de vogeltjes zorgen dat je je nog wat beter kunt verplaatsen in de omgeving waar de verhalen zich afspelen.
Voor vrouwen of mannen?
50%
50%
Hoe dik is de pil?
Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?
Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen