wielrennen
TagRecensie: Giacomo Pellizzari – Het geheim van de eenzame fietser
*** 3/5
Wat maakt fietsers tot kampioenen? In Het geheim van de eenzame fietser ontleedt Pellizzari de psyche van veertien wielrenlegendes. Elke valpartij en bevlieging, elk ritueel en elk succes doet ertoe: op de meest inspannende momenten komt hun karakter het duidelijkst naar voren. Dan zien we wat Bernard Hinault zo taai maakte en waarom Miguel Indurain zo nederig was. Wat gulzigheid deed met Eddy Merckx. Waarom we Lance Armstrong een blaaskaak vinden, en of Marco Pantani echt zo koppig was als hij leek.
Met een feilloze blik en een gepassioneerde stijl vertelt Pellizzari ons hoe juist deze mannen de helden van de wielersport werden. Want fysieke kracht en doorzettingsvermogen zijn niet genoeg: hun persoonlijkheden blijven ons bij en verheffen ze tot legendarische iconen.
Recensie: Thijs Zonneveld – Thomas Dekker Mijn Gevecht
**** 4/5
Thomas Dekker (1984) heeft genoeg van de leugens. Zijn echte verhaal is nog nooit verteld. De waarheid met al zijn slechte lelijke kanten moet maar eens naar buiten. De schaamte heeft het altijd gewonnen van de last die de kroonprins van het Nederlandse wielrennen met zich heeft meegedragen. Maar nu is er niets meer te verliezen.
Recensie: Mariska Tjoelker – Mien
*** 3/5
Mien van Bree weet al jong dat ze anders is dan haar leeftijdgenootjes. Ze heeft grote dromen en de eerste daarvan verwezenlijkt ze als ze in 1934 in Brussel derde wordt op het wereldkampioenschap wielrennen. In Nederland is men echter nog maar nauwelijks gewend aan de vrouw in de sport en áls vrouwen zich dan zo nodig in wedstrijdverband willen meten, kunnen ze zich maar beter bij fatsoenlijke sporten houden. Maar Mien laat zich niet weerhouden en verhuist naar België, waar ze wedstrijden wint, een café uitbaat en ’s avonds in de armen van haar grote liefde in slaap valt. In augustus 1940 keert ze terug naar haar geboortedorp Loosduinen om voor haar ernstig zieke moeder te zorgen. Ze probeert haar dromen en de herinneringen aan haar oude leven te vergeten, maar betaalt daar een hoge prijs voor.
Mien is het meeslepende verhaal van een eigenzinnige vrouw die de conventies aan haar laars lapte. Tegelijk vertelt het de verbijsterende geschiedenis van de vrouwensport in Nederland, waar het devies “al zijn het atleten, ’t blijven voor alles vrouwen”, tot ver in de jaren ’80 gold.
Recensie: Bart Jungmann – Jean
*** 3/5
Van sommige mensen volstaat de voornaam. Zo is er maar één Jean en dat is de man die Nederland leerde wat wielrennen is. Bijna dertig jaar verzorgde Jean Nelissen het tv-commentaar in de Tour de France, een uit bronsgroen eikenhout gesneden stemgeluid.
Toen het Nederlandse wielrennen in de tweede helft van de vorige eeuw zijn grootste successen vierde, was Jean ook op zijn hoogtepunt. De onderkoning van Limburg werd hij genoemd, een status die werd onderstreept door het kasteel dat hij bewoonde.
Jean Nelissen was veel meer dan wielerverslaggever. Hij schreef net zo veel over het (Limburgse) voetbal en ontpopte zich tot een bijzondere dagbladjournalist.
Recensie: Tim Krabbé – De veertiende etappe
**** 4/5
In De veertiende etappe zijn de beste korte stukken bijeengebracht die Tim Krabbé in de loop der jaren over wielrennen schreef. Samen met zijn klassieke en in vele talen vertaalde roman De Renner geeft dit boek een beeld van het grote wielrennen van de laatste halve eeuw, en van zijn eigen wielerleven dat uit meer dan duizend amateurkoersen bestond.
Recensie: Bert Wagendorp – Ventoux
**** 4/5
Op 25 juni 1982 verongelukt de jonge, veelbelovende dichter Peter Seegers op de Mont Ventoux in het bijzijn van zijn vijf beste vrienden. Dertig jaar later gaan zij, vier mannen en een vrouw, terug naar de Provence. Wat is er dertig jaar geleden gebeurd? Kun je keuzes tenietdoen? Wat doet de tijd? Wat ís de tijd? Kan liefde een hechte vriendschap breken? Kun je schuld hebben aan het noodlot? Wat moet je nog, als de vijftig nadert?