Wat is het toch dat zoveel mensen naar Maastricht trekt? De pleinen en winkels, de kerken en kroegen? Ongetwijfeld. Maar de ziel van een stad leeft niet alleen in straten en stenen. Je vindt haar in de mensen die er wonen en werken, leven en liefhebben.

In 21 verhalen brengt Jules Coenegracht Maastrichtenaren tot leven die aan zijn fantasie ontsproten. Achter gesloten deuren ontstaat een werkelijkheid waarin vrouwen en mannen, eenzaamheid en seks, engelen en liefde hun rol spelen.

ISBN: 9789493095359 – Uitgeverij Brandt – Aantal pagina’s: 143 – Korte verhalen

4 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Een uniek en bijzonder portret over Maastricht en haar inwoners.’

Hoofdpersonages

Engelen van Maastricht bestaat uit 21 korte verhalen met steeds andere personages. In sommige verhalen is het hoofdpersonage een ik-persoon, in andere verhalen ben je als lezer toeschouwer. Doordat verhalen heel kort zijn, leer je personages niet heel goed kennen, maar dat is totaal niet storend. De onderwerpen van de verhalen zijn verschillend en ook de personages in de verhalen zijn steeds anders. Hierdoor is het boek lekker afwisselend.
— Ies

Sfeer

Als geboren en getogen Maastrichtenaar is dit een prachtig boek om te lezen en de plekken waar de personages komen te herkennen, maar ook als buitenstaander is het boek mooi om te lezen. Zelf vind ik dat wat er in wat teveel verhalen seks het hoofdonderwerp is, maar dat is een persoonlijke mening.
— Ies

Schrijfstijl

De verhalen lezen heel fijn en doordat ze zo kort zijn, ben je er zo doorheen. Je kunt ervoor kiezen alle verhalen achter elkaar te lezen, maar je kunt ook af en toe een verhaal kiezen en het boek dan weer even wegleggen. Sommige verhalen zijn mij wat te vaag, waardoor ik de essentie niet goed begreep, maar ook dit is een persoonlijke mening. De verhalen, en op momenten de schrijfstijl, lopen zo uiteen dat het moeilijk te geloven is dat dit boek door één persoon geschreven is. Chapeau voor de schrijver die 21 zo verschillende verhalen heeft geschreven die op een of andere manier toch allemaal bij elkaar passen en allemaal fijn zijn om te lezen.
— Ies

Passage uit het boek

‘Ik sla de Glacisweg in, met zijn fijne buurtwinkels, jouw buurtwinkels. Met de supermarkt die in de volksmond nog steeds De Disky heet. Met de groenteboer, de patisserie, de drankhandel en de drogisterij annex apotheek waar ik op een gegeven moment bijna dagelijks kwam. Al die medicijnen, uitgestald op de grote rieten mand in je slaapkamer. ‘Ben je bang voor de dood?’ vroeg ik. ‘Nu niet meer,’ antwoordde je. Ik kan niet meer verder lopen door deze buurt, in je huis wonen andere mensen. Ik zou nog een keer door de kamers willen dwalen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Janneke Vreugdenhil & Edwin Winkels - Tapas

Recensie: Denise Marinus – Tot uw dienst