Rebecca kan zich haar vader Leo Sampson nauwelijks herinneren. Het enige wat ze weet is dat hij een geliefde kindertelevisiester was die spoorloos verdween toen ze zes jaar oud was. Maar wanneer Ellis, een journalist, opduikt om informatie over Leo te vragen, begint ze zich af te vragen of er meer achter het verhaal van haar vaders verdwijning zit dan haar familie haar doet geloven

Dan krijgt Rebecca een boek met zeven sprookjes, geschreven door Leo, opgedragen aan zijn dochter. Door de magie van elk van deze verhalen krijgt Rebecca de kans om te ontdekken wie haar vader was en wat hij heeft meegemaakt – en zelfs waar hij nu zou kunnen zijn…

ISBN: 9789044363630 – Uitgeverij The House of Books – Aantal pagina’s: 398 – Roman

4 van de 5 sterren – Annechien

Recensie in één zin

‘De kracht van het schrijven van verhalen is magisch.’

Hoofdpersonages

Rebecca is een jonge vrouw die een zorgeloos leventje lijdt. Een leuke baan, lieve vrienden en een zorgzame moeder. Totdat er een journalist contact met haar opneemt. Ellis wil Rebecca interviewen over haar vader, want waar is hij eigenlijk? Jaren geleden was haar vader Leo een beroemde acteur, maar tegenwoordig ontbreekt elk spoor van hem.
Rebecca weet weinig over haar vader, alleen dat hij er vandoor ging toen zij zes jaar oud was. Maar is dat wel waar? Elke keer als Rebecca over Leo begint met haar moeder eindigt dat in een ruzie. Rosalyn wil het niet over hem hebben.
Dan krijgt Rebecca van haar oma Lillian een boek met zeven spookjes. Dit boek heeft Leo voor haar geschreven en Lillian heeft dat al die tijd bewaard. Zijn het zeven simpele sprookjes of zit er meer achter?
— Annechien

Sfeer

Amanda Block weet het voor elkaar te krijgen dat het net lijkt alsof de sprookjes daadwerkelijk door Leo of een andere schrijver zijn geschreven. De sfeer is dan super magisch en op zulke momenten besef je pas echt dat verhalen ontzettend krachtig zijn. De sfeer van De verloren verteller is zo magisch en krachtig dat je er geen genoeg van kunt krijgen.
— Annechien

Schrijfstijl

Ik moet toegeven dat ik in het begin echt wat opstartproblemen had. De eerste paar hoofdstukken waren zo traag en ik moest echt doorbijten. Gelukkig heb ik dat gedaan! Op een gegeven moment zit je namelijk in een sneltrein en is er continu iets gaande. Ik heb er echt van genoten.
— Annechien

Passage uit het boek

‘Voor Birdie
Rebecca staarde ernaar. De kleine zwarte letters vielen in het niet op de verder volkomen lege pagina en hoe langer ze ernaar keek hoe meer ze zich van haar leken te verwijderen, alsof ze oplosten in het niets. Ze streek met haar vingertop over de letters om ze op hun plek te houden.
Ze was het koosnaampje vergeten. Maar nu ze het zachtjes fluisterde, hoorde ze hoe hij haar riep: Birdie! Net zoals de kamer en alle spullen daarin leek de naam toe te behoren aan een ander persoon.
Hij had dit boek niet alleen voor haar achtergelaten, besefte Rebecca, die haar hart in haar keel voelde kloppen toen ze een bladzijde omsloeg. Hij had het geschreven. Deze verhalen waren voor haar.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Rebecca West – De familie Aubrey

De 2021 Wrap Up van Kaylee