Op een zomeravond in 1994 kan de tienjarige Fisher niet langer aanzien dat zijn beste vriend door zijn eigen vader mishandeld wordt. Hij schiet te hulp – maar dat loopt helemaal fout af. In de veronderstelling dat ze een moord hebben begaan, vluchten de twee jongens in paniek de ruige Northwoods van Wisconsin in.

Onder leiding van sheriff Cal wordt een grote zoekactie op touw gezet. Terwijl de jongens op een zelfgebouwd vlot steeds dieper de wildernis in drijven, zetten de volwassenen alles op alles om hen op tijd te bereiken.

ISBN: 9789023959830 – Uitgeverij Mozaïek – Aantal pagina’s: 352 – Roman

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Prachtig geschreven coming-of-age-debuut met personages waar je alleen maar van kan houden.’

Hoofdpersonages

Fisher ‘Fish’ Branson gaat elke zomer naar zijn opa Teddy in het kleine plaatsje Claypot. Daar is hij de afgelopen jaren bevriend geraakt met Bread. Dale ‘Bread’ Breadwin wordt mishandeld door zijn vader, maar schaamt zich te erg om er iets tegen te doen. Op een dag besluit Fish zijn vriend te hulp te komen, met alle gevolgen van dien.
De zoektocht naar de jongens wordt geleid door sheriff Cal, hij is een tijd terug overgeplaatst uit de drukke stad en kan zijn draai nog niet helemaal vinden. Bij de zoektocht krijgt hij hulp van Fish’ opa Teddy, die de bossen kent, Fish’ moeder Miranda, die koste wat het kost haar zoon wil vinden, en Tiffany, werknemer van het plaatselijke tankstation die nog niet helemaal weet hoe ze het leven ziet.
— Frederique

Sfeer

De rand van de wereld heeft een sfeer die lastig te beschrijven is. Vanaf de eerste pagina vraagt het boek om al je aandacht en weet deze ook vast te houden. Het is geen thriller-spanning, maar eerder een soort vraag-spanning. Je wilt doorlezen om erachter te komen hoe de personages zich ontwikkelen, wat ze doormaken en of alles nog wel goed komt.
— Frederique

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Andrew J. Graff is werkelijk heerlijk. De natuur waarin het verhaal zich afspeelt is prachtig beschreven, maar op zo’n manier dat het niet het verhaal vertraagt. De stijl van de tekst lijkt eerder onderdeel te worden van de rivier in het verhaal, het gaat vlot door en verveelt geen moment.
— Frederique

Passage uit het boek

”Dit is eigenlijk best gaaf!’ zei Bread.
Fish en hij knielden in de ochtendzon bij het dekzeil waarop ze hun voorraden hadden uitgestald. De dauw op het gras doorweekte de knieën van Fish’ spijkerbroek, maar dat deerde hem niet. Dat mocht hem niet deren. Van nu af aan zouden ze moeten wennen aan ongemakken – nattigheid en vuil, honger misschien ook; ze waren immers in de wildernis. Het verbaasde Fish dat Bread helemaal niet meer overstuur leek vanmorgen, na wat er gisteravond gebeurd was. Maar ja, hetzelfde gold ook voor hemzelf. Hier zaten ze dan, op hun lievelingsplek bij de rivier, met een heleboel survivalbenodigdheden voor hen, en ze gingen een vlot bouwen en daar met vaarbomen de rivier mee afzakken. Het water liep tussen eilandjes door en tuimelde over rotsblokken. In een boom zat een vink met schuin gehouden kopje naar de jongens te kijken. Gisteren was een nare droom. Vandaag hadden ze lol. Dit zou best lukken.”

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Olivia Hill – Moord onder de magnolia’s

Recensie: Lisa Gardner – Een stap te ver