Bri is zestien en wil een van de grootste rappers ter wereld worden. En ze heeft wat te bewijzen, aangezien haar overleden vader een echte raplegende is. Maar dan wordt Bri’s moeder ontslagen en wordt overleven haar prioriteit. Bri uit al haar frustraties in haar raps. Het is nu geen kwestie meer van willen: ze móét het maken!

ISBN: 9789048862931 – Uitgeverij Moon – Aantal pagina’s: 384 – Young adult

4 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Angie Thomas weet opnieuw te ontroeren en verontwaardigen met een Black Lives Matter-boek.’

Hoofdpersonages

Brianna – Bri voor vrienden – is zestien en heeft een grote passie: rappen. Haar vader was een raplegende die is doodgeschoten toen Bri een jong meisje was en sindsdien voedt haar moeder Jay, Bri en broer Trey alleen op. Na de dood van haar man, is Jay een tijdje verslaafd geweest en heeft ze de kinderen achtergelaten bij opa en oma. Ondanks dat ze nu al acht jaar clean is, is Bri nog steeds bang dat ze haar moeder opnieuw zal verliezen aan de drugs. Tante Pooh wil haar nichtje steunen in haar droom om rapper te worden, maar is te druk bezig met drugs dealen om echt als manager op te treden. Bri’s beste vrienden Sonny en Malik vinden het fantastisch om een rappende vriendin te hebben, al staan ze niet altijd achter de keuzes die Bri maakt.
— Ies

Sfeer

Het leven in Garden Heights is niet makkelijk. De meeste mensen zijn arm, er wordt drugs gedeald en de gangs maken de dienst uit. Ook op school is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Bri is – samen met een aantal andere zwarte leerlingen – geselecteerd om naar het grotendeels witte Midtown College voor Kunstonderwijs te gaan. De enige reden dat zij echter zijn aangenomen, is omdat de school subsidie krijgt voor het onderwijzen van ‘kansarme jongeren’. Bri wordt regelmatig geschorst voor dingen waar haar witte klasgenoten alleen maar een waarschuwing voor krijgen. Deze ongelijkheid zorgt voor veel woede onder de scholieren en bij jou als lezer.
— Ies

Schrijfstijl

Angie Thomas weet pakkend te schrijven, als lezer ben je direct betrokken bij het verhaal. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Brianna, waardoor je een inkijkje krijgt in de belevingswereld van een zwarte tiener die haar droom probeert waar te maken en tegelijkertijd haar best doet haar familie bij elkaar te houden. Het taalgebruik past bij een tiener die veel naar hiphop luistert. In tegenstelling tot de eerdere boeken van Thomas stoorde ik me hier wel enigszins aan het ‘hippe’ taalgebruik. Misschien ben ik als lezer niet helemaal de juiste doelgroep en heb ik niet zoveel met hiphop en rap.
— Ies

Passage uit het boek

‘Ik word opeens misselijk. Ik had die dag niks bij me. Ik heb vandaag niks bij me. Niet eens snoep. Ik verkoop het niet meer. De kans is te groot dat mensen me aanzien voor een drugsdealer. Toch tril ik alsof ik echt een drugsdealer ben. Ik ben bang dat deze nieuwe beveiligers me ook ergens van verdenken. Helemaal als ik de plek zie waar Tate en Long me tegen de grond hebben geduwd. Er ligt geen bloed of wat dan ook, maar het is zoiets wat ik nooit van m’n leven zal vergeten. Zonder erbij na te denken, zou ik mijn hoofd op precies dezelfde plek kunnen leggen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie Angie Thomas – De roos uit het beton

Recensie: Sunna Borghuis – Pietje, moet je plassen?