Noord-Devon, aan de kust waar twee rivieren samensmelten en de zee in stromen. Inspecteur Matthew Venn staat buiten de kerk waar zijn vaders afscheidsdienst plaatsvindt. Op de dag dat Matthew de strenge evangelische gemeenschap verliet waarin hij opgroeide, raakte hij ook zijn familie kwijt.

Als hij wegloopt, gaat zijn telefoon. Er is een lichaam gevonden op het strand. Een man met een tatoeage van een albatros in zijn nek, om het leven gebracht door steekwonden. De zaak zal Matthew terugbrengen naar de mensen en plaatsen uit zijn verleden. En terwijl dodelijke geheimen aan het licht komen, komt Matthews nieuwe leven gedwongen in botsing met de wereld die hij achtergelaten dacht te hebben…

ISBN: 9789400516311 – A.W. Bruna Uitgevers – Aantal pagina’s: 416 – Literaire thriller, detective

5 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Meesterlijke thriller die spannend is tot de laatste bladzijde.’

Hoofdpersonages

Inspecteur Matthew Venn is een gecompliceerde man. Hij groeide op in een evangelische gemeenschap, maar verliet deze als jongeman waardoor hij zijn familie kwijtraakte. Matthew is onzeker, een tikkeltje melancholisch en eigenlijk stiekem het liefst niet op kantoor. Wanneer er een lichaam wordt gevonden op het strand bij Crow Point heeft hij de leiding over het onderzoek.
Bij het onderzoek werkt hij nauw samen met zijn collega’s Ross May en Jen Rafferty. Ross is gek op sport, maar bepaald geen teamspeler op het werk. Hij kijkt neer op speurwerk achter een bureau en Matthew vindt hem dan ook uitputtend om mee samen te werken. Jen is daarentegen de beste rechercheur met wie Matthew ooit heeft samengewerkt: een felle dame die precies weet welke vragen ze moet stellen.
— Frederique

Sfeer

De roep terug heeft een hele eigen sfeer die moeilijk te omschrijven is, maar je echt grijpt vanaf de eerste pagina. Aan het begin is het misschien een klein beetje zoeken naar wie wie is en hoe de verhoudingen onderling precies liggen. Echter zit het verhaal daarna als snel boordevol spanning en worden je vragen beetje bij beetje beantwoord. Het blijft echt spannend tot het einde.
— Frederique

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Ann Cleeves is echt gruwelijk goed. Ze weet gesprekken en gebeurtenissen zo beeldend te omschrijven dat je het echt helemaal voor je ziet terwijl je leest. Hoewel de gebeurtenissen elkaar niet echt snel opvolgen leest De roep terug lekker vlot en de gelaagdheid van het verhaal en het plot maken dat het boek moeilijk weg te leggen is.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Sutherland schokschouderde. Hij beseft dat tegensputteren geen zin had. ‘De chef-kok. Danny Clarkson.’ Hij wachtte even, alsof de naam Jen iets hoorde te zeggen. ‘Hij is beroemd bij iedereen die iets over het wereldje weet en krijgt recensies waar anderen een moord voor zouden doen. Hij is de reden dat het restaurant is volgeboekt, zelfs in de winter, als we minder gasten hebben. Hij ergerde zich groen en geel aan Walden. Clarkson heef een kort lontje. Hij is zo’n stil type dat opeens door het lint gaat als er iets niet goed gaat of niet is zoals hij het wil. Een genie, maar lichtgeraakt. Het is Clarksons keuken en hij is er de baas. Misschien leken ze wel te veel op elkaar om prettig samen te kunnen werken.’ Sutherland stond op. ‘Ik zal je even uitlaten.’
‘Nog één vraag. Als Walden zo’n verschrikking was, waarom heb je hem dan weer in dienst genomen voor komend seizoen?’
Sutherland huiverde bij de gedachte. ‘Dat hebben we niet gedaan. We wilden hem voor geen goud terug hebben.’’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Liz Ouwens - Campinggasten

Recensie: Elisabeth George - Iets te verbergen