1880, het noordelijkste stukje van Duitsland. De 22-jarige Charlotte droomt van avontuur en de wijde wereld intrekken, maar haar grootouders hebben liever dat ze een geschikte echtgenoot kiest. Na een lange verkering accepteert ze daarom het huwelijksaanzoek van koopman Christian. Ze is geïntrigeerd door zijn winkel met exotische specerijen, tabak en spullen uit verre streken. Niet veel later slaat het noodlot echter toe: Charlotte ontdekt dat Christian aan de rand van de financiële afgrond staat.

ISBN: 9789401618632 – Xander uitgevers – Aantal pagina’s: 480 – Roman

4 van de 5 sterren – Annechien

Recensie in één zin

‘Een roman vol liefde en geheimen die je meevoert door het prachtige, ongerepte Tanzania.’

Hoofdpersonages

Charlotte is een sterke onafhankelijke vrouw die met haar hoofd in de wolken loopt. Ze wil reizen en de wereld ontdekken. Ze moet echter van haar grootouders een echtgenoot zoeken. Charlotte gaat overstag en besluit te trouwen met Christian. Christian heeft een eigen winkel, maar Charlotte mag hem niet komen helpen.
Als blijkt dat Christian overal schulden heeft en ze uit hun huis moeten vertrekken, neemt Charlotte een drastisch besluit. Samen met haar gehandicapte nichtje Klara en Christian vertrekt ze naar de Duitse kolonie in Tanzania.
Ook in het prachtige Tanzania ligt het geluk niet voor het oprapen voor Charlotte en krijgt ze te maken met vele tegenslagen.
— Annechien

Sfeer

De sfeer is een combinatie tussen drama en romantiek. Het is niet voor niks een roman natuurlijk. Het is fascinerend om te lezen hoe Charlotte opbloeit in het ongerepte Tanzania. Je merkt aan alles dat ze er thuishoort. Verder was de sfeer ook heerlijk overdreven op bepaalde momenten. Het ene moment is Charlotte smoorverliefd en het andere moment niet meer. Ik heb ervan genoten.
— Annechien

Schrijfstijl

Persoonlijk vond ik de beschrijvingen van het landschap echt prachtig. Het hele boek lang zag ik Tanzania voor me en raakte ik erdoor gefascineerd. Alles is zo mooi beschreven dat je van elk landschap een beeld krijgt. Net als de verschillende stammen die voorkomen in Liefde op de savanne. Voor een moment begaf ik mezelf ook in Tanzania.
— Annechien

Passage uit het boek

‘’We moeten praten, Christian.’
Ze voelde hoe zijn lichaam verstijfde. Hij dacht waarschijnlijk aan de boze woordenwisseling van vier weken geleden, vlak voor zijn arrestatie. O ja, hij was een lafaard. Hij was nergens zo bang voor als om zijn falen en hopeloosheid onder ogen te moeten zien.
‘We gaan emigreren,’ zei ze kort en bondig. ‘Jij, ik en Klara.’
Hij slaakte een diepe zucht, of het van opluchting of tegenzin was, viel niet op te merken. Verder gaf hij geen teken van leven.
‘Heb je me gehoord, Christian? Over twee maanden gaan we weg, ik heb alles precies gepland.’
Eindelijk wrong hij een antwoord naar buiten, zijn stem schor en heel zacht. ‘Dat is onmogelijk, Charlotte.’
Ook al had ze het met hem te doen in al zijn vertwijfeling, ze kon zichzelf er niet toe brengen om zijn schouder te strelen. Hij was haar echtgenoot. Ze had beloofd bij hem te blijven en deze belofte wilde ze behouden. Respect of achting voelde ze niet meer voor hem. Hij was een hopeloos kind waar ze voor zorgen moest, ze mocht hem niet ten onder laten gaan in zijn ongeluk.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Anne Jacobs – De savanne 2 – Geluk op de savanne

Recensie: Anne Jacobs – De scheepsdochter