Na een woelig begin van haar nieuwe leven in Zuidoost-Afrika is Charlotte herenigd met haar jeugdliefde, George. Niets lijkt hun geluk meer in de weg te staan. Maar George kan de drang naar avontuur niet weerstaan en begint aan een gevaarlijke expeditie. Charlotte zal zich in de tussentijd in haar eentje moeten redden.

In een poging afleiding te vinden en om haar nicht Klara te helpen, reist Charlotte naar een koffieplantage in het Usambaragebergte. Daar is genoeg te doen, maar als er steeds minder brieven van George binnenkomen, slaat de angst haar om het hart: is George überhaupt nog in leven? En zullen ze elkaar ooit nog terug zien?

ISBN: 9789401619981 – Xander uitgevers- Aantal pagina’s: 446 – Roman

4 van de 5 sterren – Annechien

Recensie in één zin

‘Een prachtige roman waarin al snel duidelijk wordt dat je het geluk moet grijpen voordat het voorbijgaat.’

Hoofdpersonages

Charlotte is een sterke onafhankelijke vrouw die het liefst genoeg te doen heeft. Als je Liefde op de savanne hebt gelezen dan weet je dat Charlotte geen makkelijke start heeft gehad in Afrika. Nu ze weer is herenigd met haar jeugdliefde George staat niks hun liefde meer in de weg. Als George mee gaat doen aan een gevaarlijke expeditie staat ze er opnieuw alleen voor, maar Charlotte kan prima haar eigen boontjes doppen. In een opwelling koopt ze een plantage en gaat hier hard aan de slag.
George is de avontuurlijke man van Charlotte. George is niet het type dat zich kan settelen op één plek en is het liefst continu op reis. Hij is een dokter die zich inzet voor de inheemse bevolking van Afrika. Voor Charlotte is hij bereid om zich te settelen, maar dit is voor korte duur. De drang naar avontuur is groter en hij gaat opnieuw op pad, zonder Charlotte.
— Annechien

Sfeer

Geluk op de savanne is een typische roman met de juiste dosis drama en romantiek. De romance van Charlotte en George is heerlijke overdreven beschreven. Aan alles merk je dat ze voor elkaar gemaakt zijn en dat is eigenlijk de rode draad van Geluk op de savanne.
— Annechien

Schrijfstijl

Anne Jacobs heeft een fijne beeldende schrijfstijl. Opnieuw bevond ik me in het prachtige Afrika. Elke keer als ik mijn ogen sloot, begaf ik me voor een moment in Afrika. De schrijfstijl van Anne Jacobs is vlotjes en daardoor leest Geluk op de savanne makkelijk weg. Wel vond ik de hoofdstukken erg lang, maar dat zorgde er wel voor dat ik veel doorlas.
— Annechien

Passage uit het boek

‘’s Ochtends was de Atlantische oceaan nog een licht deinende blauwgroene vlakte geweest. Kleine golfjes veranderden in schuim als de boeg van het schip erdoorheen sneed. In de verte waren de grijswitte rotsen van de Bretonse kust te zien. En toen werd het monster in de diepte op de bodem van de oceaan wakker. Hij roerde zich, begon te steigeren, brulde en zweepte de zee op met zijn machtige staart.
De Feldmarschall werd als een speelgoedbootje omhooggetild, over de schuimende koppen van de golven gedragen om dan weer naar beneden in de duisternis te storten. De boeg van de stoomboot boorde zich diep in de grijsgroene zee, het water sloeg met geweld over het voordek en zelfs de meest ervaren zeemannen vroegen zich angstig af of niet de volgende golf voor eeuwig een eind aan hun reis zou maken.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Anne Jacobs – De savanne 1 - Liefde op de savanne

Recensie: Anne Jacobs – De scheepsdochter