Otto Kadoke werkt als psychiater in een crisiscentrum: hij moet mensen met een doodswens voor het leven zien te behouden. Wanneer hij op een dag bij zijn oude en hulpbehoevende moeder op bezoek gaat, doet de Nepalese verzorgster de deur open, gehuld in slechts een handdoek. De psychiater wordt overmand door gevoelens van liefde voor het meisje, met als gevolg dat hij de verzorging van zijn moeder voortaan alleen dient te organiseren.
Kodoke is kinderloos, van middelbare leeftijd, maar niet onaantrekkelijk voor artsen in opleiding: hij heeft er menigeen weten te verleiden. Na opnieuw een grensoverschrijdende ontmoeting, ditmaal met een suïcidale jonge vrouw, loopt het professionele en privéleven van Kadoke definitief in het honderd: zijn moeders huis wordt een ambulant crisiscentrum.

ISBN: 978 90 488 1913 3 – Lebowski Publishers – Aantal pagina’s: 399 – Roman

3 van de 5 sterren — Rachel

Recensie in één zin

‘Een goede beschrijving van het karakter en absurde leven van een grensoverschrijdende psychiater: een prima boek.’

Hoofdpersonages

Psychiater Kadoke wordt in het boek ook wel grensoverschrijdende psychiater Kadoke genoemd, door het veelvuldige verbreken van strenge protocollen. In het hele verhaal doet hij eer aan deze naam en stapelen de absurde gebeurtenissen en keuzes zich op. Ondanks dat de psychiater met de meesten het goede voorheeft, raakt hij de grip op zijn eigen leven kwijt en vermengt hij, door zijn gevoelens, de crisisdienst met zijn privéleven. Zo neemt hij bijvoorbeeld de verknipte Michette in huis, waardoor hij niet alleen de zorg van zijn moeder op zich neemt, maar ook die van deze kwetsbare patiënt.
— Rachel

Sfeer

Het boek neemt je mee in het bewogen leven van Kadoke. De ellende die hij bij de crisisdienst meemaakt en de merkwaardige thuissituatie verklaren zijn impulsieve en vreemde keuzes in zijn beroep en privéleven. De sfeer en context geven het idee dat er iets schokkends aan zit te komen, waardoor je makkelijk verder leest. Helaas blijft een écht treffend einde uit, en moddert het verhaal tot de laatste bladzijde een beetje door.
— Rachel

Schrijfstijl

Grunberg weet op een boeiende manier de hoofdpersonage weer te geven. Ondanks het absurdistische, wat natuurlijk ook een beetje bij Grunberg hoort, maakt hij het mogelijk om de lezer in te laten leven in de psychiater. Doordat de gevoelens en gedachten van de eenzame psychiater zo geloofwaardig zijn beschreven, lukt het soms zelfs om de keuzes van Kadoke en zijn grensoverschrijdende gedrag een beetje te begrijpen.— Rachel

Passage uit het boek

‘Ik drink,’ zegt Michette. ‘Ik drink schoonmaakspullen. Bleekwater. Van dat spul om de ramen mee te lappen, tot ik moet kotsen. Soms drink ik door.’ Kadoke knikt, alsof ze heeft gezegd dat ze wel een glaasje wijn bij het avondeten lust. Maar zo knikt hij altijd, er bestaat in de psychiatrie geen verbazing, geen ontzetting. Elk menselijk gedrag is van tevoren ingecalculeerd, met alles is rekening gehouden. Op zijn minst veinst de psychiater vakkundig dat hij niets anders verwachtte.

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Marc Raabe – Kamer 19

Recensie: Jules Hoenderop - Joy