Freddie woont alleen in een torenkamertje in het Rijksmuseum. Sinds de dood van zijn vader is hij daar de glazenwasser. Op een nacht ziet hij een groepje mannen De Nachtwacht onderzoeken. Wat zijn ze van plan? Freddie raakt verwikkeld in een avontuur vol wilde achtervolgingen, schilderijen die tot leven komen en raadsels die hem terug in de tijd brengen. Ergens in het Rijksmuseum is een geheim verborgen dat verbonden is met zijn eigen verleden…

ISBN: 9789021043845 – Uitgeverij Luitingh-Sijthoff – Aantal pagina’s: 208 – Jeugdboek

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een spannend verhaal met een flinke dosis geschiedenis.’

Verhaal

De glazenwasser van het Rijksmuseum vertelt het verhaal van de twaalfjarige Freddie. Nadat zijn vader is gestorven, neemt hij de taak van glazenwasser van het Rijksmuseum op zich. Maar die taak is zoveel meer dan alleen glazen wassen, het zou beter conciërge genoemd kunnen worden. Op een dag komt Freddie erachter dat hij een heel bijzondere gave heeft, voor hem komen schilderijen namelijk tot leven. Er zijn enkele anderen die deze gave ook hebben en hij komt erachter dat niet iedereen hier goede bedoelingen mee heeft. Zo is er een tijdmachine gemaakt die absoluut niet in de verkeerde handen mag vallen. Wie is nog te vertrouwen wanneer het om zoiets belangrijks gaat?
Tijdens dit avontuur ontmoet Freddie een meisje, genaamd Minerva, maar zij wordt ook wel Rembrandt genoemd.
Het boek speelt zich af in het verleden en maakt regelmatig sprongen in de tijd wanneer Freddie in een schilderij is gesprongen. Mooi dat je op deze manier veel van de geschiedenis van Amsterdam en omgeving leert.
Sommige delen van het verhaal vond ik wel wat ingewikkeld en moest ik een aantal keer lezen om het goed te begrijpen, dit komt ook omdat het boek zoveel sprongen in de tijd maakt en het onderwerp tijd en tijdmachine soms lastig is.
— Eline

Het boek

De glazenwasser van het Rijkmuseum bevat een mooie, kleurrijke cover. Het binnenwerk bevat een kader om de tekst wanneer Freddie in een schilderij is gesprongen. Op deze manier is voor jou als lezer steeds duidelijk dat dat stukje van het verhaal zich in een schilderij afspeelt. De vier belangrijkste schilderijen uit dit boek zijn op het schutblad afgebeeld. Dit vind ik een mooie toevoeging omdat het zo nog wat extra verduidelijking geeft.
De glazenwasser van het Rijksmuseum is een doorlopend verhaal dat op zichzelf staat.
— Eline

Schrijfstijl

De glazenwasser van het Rijkmuseum is geschreven in de verleden tijd en speelt zich ook een tijd geleden af, namelijk in 1883. De schrijfstijl is pakkend en ik kon het boek maar moeilijk wegleggen. Het is een spannend en vlot geschreven verhaal.
— Eline

Passage uit het boek

‘Er stonden vijf mannen bij De Nachtwacht. Freddie zag naast de pafferige intendant Kneepjes drie mannen in het blauwe uniform van de suppoosten. Ze stonden een beetje verspreid door de ruimte. De ene had een litteken over zijn wang. De tweede was groot, bonkig en blond, en had iets weg van een Viking, vond Freddie. En de derde was duidelijk de oudste van de drie en had een ronde buik en een walrussnor. Waakzaam keken ze om zich heen. Dit waren vast die nieuwe suppoosten waar Freddie over had gehoord.
De vijfde man stond naast intendant Kneepjes, vlak voor De Nachtwacht. Hij droeg een driedelig paars pak en alles aan hem was muizig en puntig. Zijn kaken, neus, zelfs het krullende sikje aan zijn kin. Zijn mondhoeken wezen omhoog, in een soort permanente glimlach. Terwijl hij zachtjes tegen Kneepjes sprak, gleden zijn kleine, fletse ogen over het schilderij.
Toen deed de man iets waarvan Freddies mond openviel. Hij raakte De Nachtwacht aan! Met zijn handen! Hij streek eroverheen. Voelde. Porde en prikte zelfs op een paar plekken tegen het canvas. Een van de suppoosten pakte een trap en de man in het paarse pak begon de hogere delen van het schilderij te betasten.
Freddie wist niet veel van kunst, maar wel dat er één belangrijke regel was: NIET AANRAKEN!
Wat was die man toch aan het doen? Het leek of hij iets zocht. Maar wat?’

Voor wie is het boek?

Voor meisjes of jongens?

Leesvoorschrift

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Tijs van Marle – De grot der wensen (Knots #3)

Recensie: Rob Haantjes – De ramaika