Alexandra en Koen zijn sinds hun vorige avontuur in het verborgen land niet meer terug geweest in de sprookjeswereld. Maar op een avond ontdekken ze dat hun moeder is vermist en alles wijst erop dat de tovenares daarachter zit. Ze vinden een manier om terug te gaan naar het verborgen land.
Samen met Goudhaartje, Jaap, Roodkapje en Kikkertje gaan ze op jacht naar de meest dierbare bezittingen van de zeven meest gehate personen uit het verborgen land in een poging de tovenares te verslaan. Lukt het Alexandra en Koen om hun moeder te vinden en de sprookjeswereld te redden?

ISBN: 9789464041644 – Fontaine Uitgevers – Aantal pagina’s: 528 – Young adult, fantasy

5 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Het tweede deel van deze serie is nog spannender, nog origineler en nog verfrissender dan het eerste!’

Hoofdpersonages

Koen en Alexandra zijn weer de centrale personen van dit boek, de tweeling met een moeder uit onze wereld en een vader uit de sprookjeswereld. Hun oma is de Goede Fee van Assepoester. Al snel in dit deel wordt de moeder van Alexandra en Koen ontvoerd. Oma denkt te weten door wie en doet er alles aan om haar kleinkinderen te beschermen. Ze stuurt Moeder de Gans en haar gans Lester naar de tweeling om op ze te passen.
Alexandra en Koen weten echter te ontsnappen en vinden een weg naar de sprookjeswereld. Ze komen erachter wie hun moeder heeft ontvoerd. Gelukkig hebben ze de vorige keer vrienden gemaakt, die hen nu te hulp schieten.
In dit boek kom je oude bekenden tegen, maar ook een heleboel nieuwe personages. Bob in onze wereld bijvoorbeeld, die net op het punt stond om de moeder van de tweeling ten huwelijk te vragen, maar ook de Sneeuwkoningin, de zeeheks uit het sprookje over de kleine zeemeermin en de grootmoeder van Doornroosje.
— Isolde

Sfeer

De terugkeer van de tovenares is enorm spannend, het tempo in het verhaal ligt hoog en je valt van de ene verrassing in de volgende verbazing. Het boek is ontzettend origineel en Chris Colfer weet op verrassende wijze verschillende bekende en onbekende sprookjes met elkaar in verband te brengen. De tovenares is echt een ongelooflijk kreng, maar Repelsteeltje blijkt een goed hart te hebben. Roodkapje is een bijzonder portret en Goudlokje is en blijft een stoere, vrijgevochten jongedame.
Het einde van het verhaal is verrassend, en misschien wel een heel klein beetje verdrietig…
— Isolde

Schrijfstijl

Chris Colfer heeft een vlotte schrijfstijl. De boeken zijn lekker dik. De hoofdstukken zijn aan de lange kant, maar het verhaal is zo leuk en houdt je zo bezig, dat je dat niet echt in de gaten hebt. Hij schrijft met heel veel humor. Hij verbindt verschillende sprookjes met elkaar, maar weet ook sprookjesfiguren met verbluffend gemak een plek in onze wereld te geven. Ik heb vooral genoten van Moeder de Gans en Lester.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Het was een paar uur na zonsondergang en de toverharp had de tent helemaal voor zichtzelf. De tweeling was een eindje gaan wandelen en de anderen zaten rond het kampvuur vlak voor de tent zachtjes te praten.
De harp gluurde door een scheur in het tentdoek naar de trollen en kobolden die om haar heen kampeerden. Ook al hadden ze haar ontvoerd en haar gedwongen om muziek te maken, ze had toch medelijden met ze. Geen enkel schepsel verdiende het om op zo’n genadeloze manier huis en haard vernietigd te zien worden. Ze zou willen dat ze de tweeling kon helpen om de Tovenares een halt toe te roepen – behalve op die ene, voor de hand liggende manier.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Chris Colfer – De strijd om de magische…

Recensie: Jan van Mersbergen - We moeten praten