In het voorjaar van 1951 kwamen 12.500 Molukkers per schip naar Nederland. Ze zouden hier maar tijdelijk blijven. Gaandeweg werd echter duidelijk dat ze niet zouden terugkeren naar hun thuisland. Ze werden aanvankelijk ondergebracht in kampen, waaronder het beruchte Westerbork. Terwijl het merendeel probeerde er hier wat van te maken, koesterden velen het verlangen naar huis. Een groot deel had als KNIL-soldaat deelgenomen aan de Dekolonisatieoorlog en hun leven in de waagschaal gesteld voor Nederland – het land dat hen nu zo in de steek liet. Men voelde zich verraden, een gevoel dat bij sommigen leidde tot gewelddadig verzet. Nu, zeventig jaar na de aankomst van deze groep Molukkers, vertelt Coen Verbraak de geschiedenis van deze bijzondere groep. De stemmen van drie generaties vertellen samen een indringend en aangrijpend verhaal.

ISBN: 9789021340005 – Uitgeverij Alfabet – Aantal pagina’s: 224 – Non-fictie

5 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een aangrijpende bundel verhalen van betrokkenen.’

Hoofdpersonages

In De Molukkers – Een vergeten geschiedenis maak je kennis met het verleden van de Molukkers in Nederland. Allereerst lees je een stukje historische achtergrond, waarna Coen Verbraak in gesprek gaat met veertien verschillende Molukkers. Deze opbouw maakt dat je als lezer goed in het verhaal komt.
— Eline

Sfeer

Het gevoel dat ik vooral krijg tijdens het lezen van De Molukkers – Een vergeten geschiedenis is afschuw en schaamte voor de manier waarop deze mensen door de Nederlandse staat zijn behandeld en nog steeds behandeld worden. Er is in de Nederlandse geschiedenisboeken geen plaats voor Molukkers en hierdoor is er te weinig bekend over deze gemeenschap.
— Eline

Schrijfstijl

De Molukkers – Een vergeten geschiedenis is een makkelijk te lezen boek. Het is vlot geschreven en doordat je de gebeurtenissen van de betrokkenen leest, lijkt het alsof het verhaal rechtstreeks aan jou verteld wordt.
— Eline

Passage uit het boek

”Pieter Anthony kijkt nog weleens naar die foto van zijn ouders, gemaakt kort na hun aankomst in Nederland. Twee jonge mensen met kleine kinderen, ondanks hun winterjassen rillend van de kou, verloren poserend in de Hollandse sneeuw. Altijd als hij die foto ziet, welt er een onbenoembaar verdriet in hem op. Ze ogen zo klein en kwetsbaar.
‘Mijn vader was een gewone soldaat die dacht dat hij met zijn vertrek naar Nederland zijn plicht vervulde. Hij was vol vertrouwen in zijn opdrachtgever, maar hij werd vervolgens bedonderd.’
Nog jaren daarna hielden zijn ouders hem voor dat hij vooral goed moest leren, want als ze straks zouden terugkeren moest hij wel zijn papieren hebben. ‘Ze leefden nog steeds met de gedachte: op een dag gaan we terug naar huis.”

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Mark Bles – Hortense Daman, meisje in het verzet

Recensie: Dinah Jefferies – Dochters van de Dordogne